Η «Μούσα» και σύντροφος επί 35 χρόνια του Γιώργου Σεφέρη, η Μαρώ Σεφέρη έφυγε πλήρης ημερών στα 102 χρόνια της. Φέτος γιορτάζονται και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή. Κηδεύεται σήμερα, Παρασκευή, από το Α` Νεκροταφείο. Η Μαρώ Σεφέρη, πνευματική κληρονόμος του ποιητή, έκανε ό,τι μπορούσε για να τον κρατήσει ζωντανό, αφ' ότου εκείνος «έφυγε». Η «μούσα» του χάρισε στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη του Ηρακλείου τη βιβλιοθήκη του ποιητή, το Αρχείο του στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη και τις φωτογραφίες του στο Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης και βέβαια εξέδωσε τα ανέκδοτα ποιήματα του Γ. Σεφέρη, αλλά και την Αλληλογραφία τους (ο πρώτος τόμος εκδόθηκε το 1989 σε επιμέλεια Μιχάλη Κοπιδάκη, ενώ ο δεύτερος (1944-1959) που επιμελείται η Μαρία Στασινοπούλου παραμένει ακόμη ανέκδοτος). Η Αλληλογραφία τους αποτυπώνει τη βαθύτατη επικοινωνία τους.

Η Μαρίκα (Ζάννου πατρώνυμο) Λόντου γεννήθηκε στην Αθήνα από Γαλλίδα μητέρα, η οποία πέθανε στη γέννα. Τη μεγάλωσε η γιαγιά της στη Γαλλία μέχρι τα 12 χρόνια της, οπότε και ο πατέρας της την έφερε στην Ελλάδα. Ηταν μια όμορφη και γοητευτική κυρία της καλής κοινωνίας των Αθηνών, με έντονη προσωπικότητα. Ηταν παντρεμένη με τον Ανδρέα Λόντο και είχαν δύο κόρες. Η γνωριμία (αρχές του 1936) της 38χρονης Μαρίκας Λόντου με τον κατά δύο χρόνια μικρότερό της Γιώργο Σεφέρη, ποιητή, αλλά και διπλωμάτη (υπηρετούσε στην Α` Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών) ήταν μοιραία και ο έρωτάς τους συγκλόνισε την κοσμική και πνευματική Αθήνα. Παρά τις αντιδράσεις των δύο οικογενειών, η ερωτική τους σχέση κρατάει γερά. Ο άντρας της μάλιστα την απειλεί ότι δε θα ξαναδεί τις κόρες της. Τέσσερις μέρες μετά τη γερμανική εισβολή, στις 10/4/1941, παντρεύονται και τον ακολουθεί στην Κρήτη και μετά στην Αλεξάνδρεια. Αργότερα τα παιδιά της θα γίνουν από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα του ποιητή.

Το σπίτι τους της οδού Αγρας στο Παγκράτι, το οποίο η Μαρώ Σεφέρη άνοιγε σε παιδιά και εκπαιδευτικούς, τώρα θα το φροντίσουν οι δύο κόρες της, ώστε να μείνει ζωντανό και φροντισμένο, πολύτιμη μνήμη για την πνευματική ζωή του τόπου μας, αρκεί να βοηθήσει και το ΥΠΠΟ.