Η σημαντική πεζογράφος και παιδαγωγός, η κομμουνίστρια «δασκάλα του λαού» γεννήθηκε το 1894 στο Ηράκλειο της Κρήτης και πέθανε στην Αθήνα το 1988. Καταγόταν από οικογένεια προοδευτικών διανοουμένων της πόλης. Μέλος του ΚΚΕ η ίδια, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Το 1949, μετά την ήττα του ΔΣΕ, κατέφυγε στη Ρουμανία, όπου συνέχισε το παιδαγωγικό της έργο, διδάσκοντας την ελληνική γλώσσα και φιλολογία στα παιδιά των πολιτικών προσφύγων. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1962, με ειδική άδεια, για να παραβρεθεί στην κηδεία της αδελφής της, Γαλάτειας και έμεινε έκτοτε, μέχρι που έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών.

Η Ελλη Αλεξίου άφησε πίσω της ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, που διαπνέεται από την αγάπη για τον άνθρωπο και τη στοργή για τα παιδιά, στοιχεία που συνυφαίνονται αρμονικά με τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα των κομμουνιστικών ιδανικών. Ιδανικά που περιέγραψε η ίδια με το μοναδικό της τρόπο: «Νιώθω πολύ ευτυχισμένη στη ζωή μου. Και νιώθω ότι η ευτυχία μου είναι το Κόμμα μου. Η ιδέα πως είμαι ένα κομμάτι απ' αυτό τον ωραίο κόσμο, μου δίνει μια δύναμη που δεν μπορώ να την περιγράψω. Αγαπώ τη ζωή γιατί είμαι στο Κόμμα. Είναι σαν να ζω μέσα σ' έναν παράδεισο».