Με «ρητορικά σχήματα» επιχειρεί να «περάσει» η κυβέρνηση την απαράδεκτη νομοθετική ρύθμιση για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, στο οποίο αναφέρεται ολόκληρο το άρθρο 9 του νομοσχεδίου «σκούπα» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η πρόσφατη συζήτηση του ν/σ στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής - όπου ο βουλευτής του ΚΚΕ Ν. Γκατζής προέβλεψε «πολλά προβλήματα», αφού τα αρχαιολογικά ευρήματα στου Μακρυγιάννη, είναι σημαντικά, τονίζοντας πως «θα πρέπει να μη γίνει εκεί το μουσείο» και «να αναζητηθεί ένας άλλος χώρος» - αποκάλυψε τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης για το θέμα, δηλαδή την επιβολή, ουσιαστικά, της συγκεκριμένης καταστροφικής χωροθέτησης του μουσείου διά νόμου. Θυμίζουμε εξάλλου, ότι στην παράγραφο 4 του εν λόγω άρθρου υπάρχει η φράση: «Η παρούσα ρύθμιση επέχει θέση οικοδομικής άδειας»! Δηλαδή, το ΥΠΠΟ θέλει να παρασύρει τη Βουλή όχι μόνο στη θεσμοθέτηση μιας παρανομίας (όπως προκύπτει και από την απορριπτική απόφαση του ΣτΕ πάνω στην προμελέτη του μουσείου), αλλά και στο να υποκαταστήσει θεσμοθετημένες κρατικές υπηρεσίες, μετατρέποντάς τη σε... «εκδοτήριο αδειών»!

Οι... «νομοτεχνικές βελτιώσεις» του άρθρου προσπαθούν - ανεπιτυχώς όπως θα δούμε - να «απαλείψουν» αυτή την άσχημη εντύπωση. Ετσι, η φράση «Η παρούσα ρύθμιση επέχει θέση οικοδομικής άδειας» μετατράπηκε σε... «η παρούσα έγκριση και ρύθμιση του παρόντος άρθρου επέχουν θέση άδειας της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής για την εκτέλεση των εργασιών ανέγερσης του Νέου Μουσείου Ακρόπολης»! Πιο απλά, η «βελτίωση» ξεκαθαρίζει ακόμη πιο πολύ ότι η Βουλή καλείται να παίξει το ρόλο - και στην προκειμένη περίπτωση να κάνει τη «βρώμικη δουλιά» - στη θέση μιας οποιασδήποτε πολεοδομικής υπηρεσίας.

Δεν αρκείται όμως μόνο εκεί. Επειδή προφανώς οι αντιδράσεις ήταν ευλόγως πολλές, αφού η συγκεκριμένη υπέρβαση ήταν «καραμπινάτη», ακόμη και για το αστικό Κοινοβούλιο, στις «βελτιώσεις» σημειώνεται: «Η πλήρης διευκρίνιση της συζητούμενης διάταξης μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την προσθήκη στο σχέδιο νόμου και των σχετικών διαγραμμάτων (τοπογραφικό και κάλυψης) του Μουσείου (...) Πέραν δηλαδή της χωροθέτησης του Μουσείου που είναι γνωστή και συγκεκριμένη από το 1996 (...) προστίθενται δύο διαγράμματα (...)» κλπ.

Πρόκειται για κλασική περίπτωση της «μισής αλήθειας»! Η κάλυψη του Μουσείου σχετίζεται άμεσα με τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στου Μακρυγιάννη, τα οποία άρχισαν να πληθαίνουν - δυστυχώς για την κυβέρνηση - μερικά χρόνια αργότερα από το 1996. Θυμίζουμε, ότι σε απάντηση του υπουργού Πολιτισμού σε Ερώτηση του ΚΚΕ για το θέμα σημειώνεται ότι «δεν υπάρχει γνωμοδότηση του ΚΑΣ (σ.σ. Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) για τη Χωροθέτηση του Νέου Μουσείου Ακρόπολης μετά το 1999», οπότε βρέθηκαν τα αρχαία, «ούτε αντίστοιχα γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Βυζαντινών Αρχαιοτήτων». Επιπλέον το Ελληνικό Τμήμα του ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών) έχει δηλώσει δημόσια, πως ό,τι έχει δημοσιευτεί για τις ανασκαφές έχει χρονικό όριο το 1999. Συνεπώς, στα ευρήματα του '99 στηρίχτηκε και η πολεοδομική άδεια για τις εκσκαφές. Εκτοτε όμως προέκυψαν νεότερα στοιχεία, των οποίων η αξιολόγηση δεν έχει γίνει γνωστή. Ακόμη και με τα ευρήματα του '99 θα έπρεπε να έχει σταματήσει κάθε εργασία στο χώρο, αφού οι πάντες - συμπεριλαμβανομένων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ - τα χαρακτηρίζουν ως «σημαντικά».