Το άκρον άωτον του κυβερνητικού εμπαιγμού - με τη... βοήθεια της «πράσινης» πλειοψηφίας του δήμου - ζουν εδώ και μερικές μέρες εκατοντάδες σεισμόπληκτες οικογένειες των Ανω Λιοσίων.

Ενώ, λοιπόν, ο δήμος σε συνεργασία με την κυβέρνηση είχαν εξαγγείλει - λίγο πριν από τις εκλογές του 2000 - και ξεκινήσει με τυμπανοκρουσίες πρόγραμμα για την ανακατασκευή των κατεδαφιστέων (κόκκινων) σπιτιών, τώρα αποδεικνύεται ότι το πρόγραμμα αυτό - τέσσερα χρόνια μετά το σεισμό - παραμένει μετέωρο και ο εργολάβος ετοιμάζεται σε λίγες μέρες να τα «βροντήξει», επικαλούμενος έλλειψη χρηματοδότησης!

Σημειώνουμε πως κυβέρνηση και δήμος, προκειμένου να πείσουν τους σεισμόπληκτους να ενταχθούν στο πρόγραμμα αυτό, είχαν υποσχεθεί την κατασκευή νέου σπιτιού με 150.000 δραχμές ανά τετραγωνικό μέτρο και την κατασκευή του υπογείου δωρεάν, με τη δέσμευση να τα παραδώσουν «με το κλειδί στο χέρι». Ολα αυτά θα έπρεπε, σύμφωνα με τις εξαγγελίες, να είχαν γίνει μέχρι το Μάρτη του 2002. Τώρα, όμως, τους απαντούν «φτιάξτε το μόνοι σας»! Και, επιπλέον, όπως αποκάλυψε πριν λίγο διάστημα ο «Ρ» θέλουν να τους βγάλουν και από τα λυόμενα, προκειμένου να μη... σκιαστεί από τέτοιες εικόνες η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Οπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, το πρόγραμμα της ανάπλασης και αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων Ανω Λιοσίων αφορά 1.300 διώροφα και τριώροφα κτίρια κατοικιών για 2.700 οικογένειες και επίσης χώρους εμπορικής δραστηριότητας, με συνολικό κόστος 65 δισ. δρχ. ή 59 δισ. δρχ. όπως δείχνουν οι σχετικές ταμπέλες. Η χρηματοδότηση θα προερχόταν από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το Δήμο Ανω Λιοσίων, ενώ επιπλέον ποσά θα κατέβαλαν και οι ίδιοι οι σεισμόπληκτοι.

Τρία περίπου χρόνια μετά αποκαλύπτεται ότι ο δήμος - δηλαδή η δημοτική επιχείρηση που είχε αναλάβει τη διαχείριση του έργου - δεν πληρώνει τους κατασκευαστές (εταιρίες «Ελληνική Τεχνοδομική - ΑΚΤΩΡ» και ΤΕΒ), με αποτέλεσμα αυτοί να απειλούν με εγκατάλειψη του έργου μέχρι τις 15 Γενάρη το αργότερο. Μάλιστα, έχουν αποσύρει μεγάλο ποσοστό εργαζομένων και τους έχουν στείλει σε άλλα εργοτάξια έργων που έχουν αναλάβει ανά την Αττική.

Μέχρι τώρα, ετοιμοπαράδοτα είναι μόνο 50 από τα σπίτια, ενώ τα υπόλοιπα είτε βρίσκονται στα υπόγεια (μιας και για τα υπόγεια υπάρχει χρηματοδότηση της ΕΕ), άλλα στα μπετά και άλλα στα σοβατίσματα. Ακόμη, όμως, και αυτές οι οικογένειες που βρίσκονται στα 50 έτοιμα κτίρια, βρίσκονται σε κατάσταση ομηρίας, αφού οι κατασκευαστές δεν τα παραδίδουν επίσημα, πιέζοντας με τον τρόπο αυτό για τη συνέχιση της χρηματοδότησης.

Εκτός από τη χρηματοδότηση της ΕΕ και τα χρήματα που έδωσαν οι ίδιοι οι σεισμόπληκτοι, το μόνο κονδύλι που είναι γνωστό ότι έχει διατεθεί είναι ακόμη 12.700.000 ευρώ (4,3 δισ. δρχ.) από το ΥΠΕΧΩΔΕ, κυρίως για τις μελέτες. Τα υπόλοιπα χρήματα, δηλαδή αυτά που θα προέρχονταν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και το Δήμο, προφανώς δεν έχουν δοθεί ποτέ και ούτε υπάρχει περίπτωση να δοθούν σύντομα...

Υπενθυμίζουμε ότι δύο μόλις χρόνια πριν, στις 13 Σεπτέμβρη 2001, στα Ανω Λιόσια, με περίσσια υποκρισία σε πανηγυρική φιέστα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε υπερήφανος για την κυβέρνησή του που προχωρούσε στο πρόγραμμα αυτό. Τότε, στην πρόσκληση που είχε δοθεί στους δημοσιογράφους να την καλύψουν, μιλούσαν για την παράδοση 100 διώροφων κατοικιών, στη συνέχεια γίνονταν λόγος για 39 και τελικά όλοι είδαμε να παραδίδονται τα κλειδιά μπροστά στις κάμερες μόνο σε δύο οικογένειες δικαιούχων...

Θαυμάστε, όμως, την τεράστια υποκρισία με την οποία διάνθισε το λόγο του τότε ο πρωθυπουργός: «Η κυβέρνηση στηρίζει τεχνικά και οικονομικά την προσπάθεια του δήμου, ενώ σημαντικά ποσά εκταμιεύονται και από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Αισθάνομαι ευτυχής βλέποντας την προσπάθεια να πιάνει τόπο». Και σε άλλο σημείο: «Μέσα από την τραγωδία αυτή ήρθε στο προσκήνιο η επάνοδος του θεμελιακού ρόλου του κράτους. Μια αλήθεια που πρέπει να είναι πάντοτε οδηγός μας: το κράτος να στέκεται δίπλα στους πολίτες και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, να γίνεται έκφραση του κοινωνικού, να λειτουργεί αποτελεσματικά σαν φορέας κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης»!!

Τις ίδιες «πομφόλυγες» είχε εκστομίσει και ο παριστάμενος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ - τότε - Κ. Λαλιώτης: «Αυτή τη στιγμή - δήλωνε - τα λόγια είναι περιττά, όταν οι συγκεκριμένες πράξεις, τα συγκεκριμένα έργα, που αφορούν την αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων, είναι ορατά και αποτελούν μια πραγματικότητα»!

Το πόσο θεμελιακός αναδεικνύεται ο ρόλος του κράτους τους και πόσο πραγματικότητα αποτελεί η αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων, το νιώθουν πλέον στο «πετσί» τους οι σεισμόπληκτοι και των Ανω Λιοσίων, όπως και της υπόλοιπης Αττικής...