Τότε, την άνοιξη του 1967, αμερικανικές ειδικές δυνάμεις είχαν αναλάβει να εκκαθαρίσουν μια ολόκληρη περιοχή στο κεντρικό Βιετνάμ. Οχι από αγωνιστές αντάρτες, αλλά από τον πληθυσμό. Οι «Times» της Νέας Υόρκης μεταφέρουν συγκλονιστικές μαρτυρίες βετεράνων εκείνης της «ηρωικής» επιχείρησης: «Χωριά βομβαρδίζονταν, πυρπολούνταν και καταστρέφονταν. Σε πολλές περιπτώσεις, καθώς οι Αμερικανοί κομάντος προχωρούσαν, πυροβολούσαν αδιακρίτως άνδρες, γυναίκες, γέρους και παιδιά, έκοβαν αυτιά και έβγαζαν δόντια από νεκρούς, φτιάχνοντας κολιέ»...

Αυτόν το φόβο, που, σύμφωνα με τον επιζώντα βετεράνο του Βιετνάμ, «γίνεται ένστικτο επιβίωσης», έχουν αρχίσει, άραγε, να τον νιώθουν στο Ιράκ οι Αμερικανοί στρατιώτες; Στις αμερικανικές εφημερίδες, πάντως, ολοένα και συχνότερα γίνεται λόγος για το χαμηλό ηθικό των αμερικανικών δυνάμεων, για το αίσθημα πως δεν υπάρχει πουθενά «ασφαλής ζώνη», για μια ατμόσφαιρα διαρκούς και συνεχούς απειλής, που τελικά αποτελεί το «άλλοθι» των μισθοφόρων να πυροβολούν γρήγορα και ό,τι κινείται...