Ο πολυαγαπημένος και πολυδιαβασμένος συγγραφέας των παιδιών, Ευγένιος Τριβιζάς, ήταν ένας από τους συγγραφείς που βράβευσε, για το 2003, η Ακαδημία Αθηνών. Λόγω μιας ατυχούς συγκυρίας, όμως, ο Ε. Τριβιζάς πληροφορήθηκε, στο παραπέντε, την παραμονή της τελετής απονομής των βραβείων, τη βράβευσή του. Η τελετή έγινε, αλλά ο Ε. Τριβιζάς δεν πρόλαβε να παραστεί και να παραλάβει το Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, με ανακοίνωσή του εξήγησε την απουσία του από την τελετή, εξέφρασε τις ευχαριστίες του στην Ακαδημία «για την ξεχωριστή τιμή προς το πρόσωπό του» και με το παιγνιώδες χιούμορ του σημείωσε ότι αν είχε λάβει έγκαιρα τη σχετική επιστολή «όπου και να ταξίδευα, ακόμα και αν ήμουν στη Φρουτοπία ή στο Νησί των Πυροτεχνημάτων» (πρόκειται για τίτλους έργων του) «θα έσπευδα να βρεθώ κοντά σε αυτούς που με τίμησαν».

Με δεύτερη ανακοίνωσή του, προς... επούλωσιν νέων παρεξηγήσεων, ο χιουμορίστας συγγραφέας γράφει, μεταξύ άλλων: «Ηταν κάποτε ένα μωρό, που όπως όλα τα μωρά κάπου κάπου αρρώσταινε. Ηταν κι ένας παιδίατρος, που η μητέρα τον καλούσε κάθε φορά που ανησυχούσε για την υγεία του παιδιού της. Και ο παιδίατρος έσπευδε πάντα πάντα πρόθυμος να δώσει ελπίδα, να προσφέρει πολύτιμες συμβουλές, να απαλύνει τον πόνο. (...)Και τα χρόνια πέρασαν και μεγάλωσε το μωρό, μεγάλωσε και ο παιδίατρος και μετά από πολλές δεκαετίες έφτασε η στιγμή να τους φέρει κοντά και πάλι, κάτι. (...) Το μωρό ήμουν εγώ και ο παιδίατρος ο καθηγητής της Ιατρικής, ο γενικός γραμματέας της Ακαδημίας, Νικόλαος Ματσανιώτης». Μετά από αυτή την επισήμανση ο Ε. Τριβιζάς, εκφράζει και πάλι τις ευχαριστίες και τη συγκίνησή του για τη βράβευσή του.