Ακούνε οι κυβερνώντες και όσοι θέλουν να γίνουν κυβερνώντες τι θέλουν οι κτηνοτρόφοι; Και θέλουν να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η κτηνοτροφία είναι μια πολύ δύσκολη δουλιά, 365 μέρες το χρόνο στο πόδι. Ο «Ρ» βρέθηκε σε χωριά της Αργολίδας και μεταφέρει λόγια προβληματισμού, οργής και πυγμής που βγήκαν από στόματα κτηνοτρόφων, σε καφενεία και στάνες.

«Η ύπαιθρος ερημώνει και οι λιγοστοί νέοι που έχουν απομείνει παίρνουν το δρόμο για τις πόλεις. Το εισόδημά μας χρόνο με το χρόνο λιγοστεύει καθώς οι τιμές στο γάλα παραμένουν σταθερά στο ίδιο επίπεδο τα δέκα τελευταία χρόνια τη στιγμή που οι ζωοτροφές έχουν πάρει τα ύψη. Χώρια το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια πολλές ασθένειες έχουν θερίσει κυριολεκτικά τα κοπάδια μας χωρίς το κράτος να διαθέτει ούτε έναν κτηνίατρο για να μας βοηθήσει». Τα λόγια είναι του Νίκου Αγγέλου, προέδρου του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αργολίδας, που τον συναντήσαμε στην Αγία Τριάδα μαζί με άλλους κτηνοτρόφους.

«Αλλά... δε φτάνει ότι με αυτή την πολιτική βρισκόμαστε ήδη σε δεινή θέση με προορισμό να ξεκληριστούμε, η κυβέρνηση με την απόφαση για τις μετεγκαταστάσεις των μαντριών και τη χορήγηση αδειών λειτουργίας μας δίνει νέο σοβαρό χτύπημα. Τώρα θα αναγκαστούμε να πάρουμε δάνεια, να ξαναχρεωθούμε σε μια εποχή που είμαστε, ήδη, καταχρεωμένοι. Στις νέες περιοχές δε θα υπάρχουν υποδομές, δρόμοι, ρεύμα, νερό. Αυτό θα ανεβάσει κατακόρυφα το κόστος παραγωγής των προϊόντων μας καθώς εμείς θα κληθούμε να καταβάλλουμε το τίμημα», καταγγέλλει ο Παναγιώτης Στέφας, πρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Σοφικού Κορινθίας.

Στην κουβέντα μας συμμετέχουν και άλλοι κτηνοτρόφοι που καταγγέλλουν την πολιτική ξεκληρίσματός τους. Τα προβλήματα των κτηνοτρόφων είναι και προβλήματα όλου του λαού μας επισημαίνει ο Γιώργος Παπαγεωργόπουλος από το Γκέρμπεσι. «Η νόσος των τρελών αγελάδων και οι διοξίνες στα κοτόπουλα προήλθαν από τις οργανωμένες μονάδες που μόνο στόχο έχουν το κέρδος αδιαφορώντας για την υγεία του λαού και όχι από τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους. Ομως η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ θέλει να μας ξεκάνει ενώ, παράλληλα, πριμοδοτούν τους μεγαλέμπορους τυριών και κρέατος.

Εμάς, φέτος, το αρνί το πήραν με 4.50 ευρώ το κιλό και στον καταναλωτή πουλήθηκε από 9 ευρώ και πάνω. Το γάλα το πουλάμε 82 λεπτά το κιλό και η φέτα που χρειάζεται 3 κιλά γάλα (για ένα κιλό) ξεκινάει από 6 ευρώ και ξεπερνάει τα 9 ευρώ. Στην ουσία τα καρπώνονται οι μεγαλέμποροι σε βάρος χιλιάδων κτηνοτρόφων αλλά και εκατομμυρίων καταναλωτών».

Για να φτάσουμε στο χωριό Λίμνες, που βρίσκεται στα σύνορα με την Κορινθία, περάσαμε αρκετά, ακόμα, χωριά. Ιδια εικόνα. Η εγκατάλειψη και η ερήμωση της υπαίθρου ήταν ευδιάκριτη σε κάθε μεριά, σε κάθε γωνιά.

«Ερήμωσαν τα χωριά μας. Ημασταν σε τούτο το χωριό 2.000 ψυχές και τώρα δε φτάνουμε τους 650. Τα παιδιά μας έχουν εγκαταλείψει τον τόπο τους και έχουν πάει στις πόλεις και με το δίκιο τους. Η ζωή εδώ είναι σκληρή και με τις δουλιές αυτές μεροκάματο δε βγαίνει». Αυτές είναι οι πρώτες κουβέντες του Γιώργου Κακούρου αφού μας καλωσόρισε μπροστά από τη στάνη του. «Η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης έχει αφήσει βαθιά τα σημάδια της στην ύπαιθρο. Υπάρχουν χωριά - φαντάσματα καθώς έχουν μείνει πίσω μόνο οι γερόντοι. Μέχρι και πριν από 15 χρόνια ήμουν καπνοκαλλιεργητής. Σαν κι εμένα ήταν άλλοι τριακόσιοι. Σήμερα έχουν μείνει μόνο 17 και σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχει κανένας.

Στη συνέχεια, εξηγεί ο ίδιος, σκλαβώθηκα με τα ζωντανά. Ολοι μέρα στο πόδι, 365 μέρες το χρόνο. Βλέπεις αυτή η δουλιά δεν έχει γιορτές, ούτε καλοκαίρια. Το αποτέλεσμα; Εδώ και περισσότερο από 10 χρόνια η τιμή του γάλακτος να βρίσκεται στα ίδια επίπεδα (82 λεπτά) και μάλιστα μια χρονιά να έχει πέσει και στη μισή τιμή, όταν οι τιμές για παράδειγμα στις ζωοτροφές έχουν υπερτριπλασιαστεί».

Και τι θα γίνει τώρα; Ποια είναι η λύση, τον ρωτάμε για να πάρουμε ευθύς αμέσως την απάντηση. «Αγώνας. Αυτό χρειάζεται για μπορέσουμε να σωθούμε. Ολοι μαζί πρέπει να παλέψουμε για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ. Να παλέψουμε για να καταργηθούν οι ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Να στηριχτεί η ντόπια παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Πριν από κάθε μετεγκατάσταση να οριστούν χωροταξικά συγκεκριμένες κτηνοτροφικές περιοχές σε επίπεδο δήμων και να εξασφαλιστούν όλες οι αναγκαίες υποδομές για να λειτουργούν οι μικρές μονάδες μας. Και πάνω απ' όλα να στηριχτεί η δημιουργία και η λειτουργία παραγωγικών συνεταιρισμών, για να ρίξουμε το κόστος».

Λίγο παρακάτω, στο μαντρί του, συναντήσαμε έναν νέο κτηνοτρόφο, τον Παναγιώτη Λέκκα, που εκείνη την ώρα τάιζε τα πρόβατα. «Δεν είναι δουλιές αυτές, έτσι όπως μας καταντήσανε» μας λέει και συνεχίζει με αγανάκτηση: «Δεν μπορώ πλέον να κρατηθώ στον τόπο μου μετά και τα νέα μέτρα που μας καλεί η κυβέρνηση να πάρουμε. Θα το σχολάσω το κοπάδι μου. Μας φάγανε οι "καρχαρίες". Στις πλάτες και στον ιδρώτα μου τα οικονομήσανε οι τυρέμποροι και οι τυροκόμοι και εμένα μου μείνανε τα χρέη. Η νεολαία έχει φύγει. Είμαι από τους ελάχιστους που έχουν μείνει. Ολα τα αδέρφια μου έχουν εγκαταλείψει το χωριό».

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο επισημαίνουμε και πριν αποσώσουμε τα λόγια μας ξεσπάει ο Παναγιώτης: «Τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν. Δημοκρατία έχουν όλη την ευθύνη για το χάλι που βρισκόμαστε και ιδιαίτερα εδώ στην ύπαιθρο. Ας καταλάβει ο λαός πως πλέον δεν μπορεί να ψηφίζει αυτούς που του πίνουν το αίμα τόσα χρόνια και μας σερβίρουν ψεύτικες υποσχέσεις. Υπάρχουν κι άλλα κόμματα με ιστορία και συνέπεια στους αγώνες. Υπάρχει το ΚΚΕ, αυτό είναι το δικό μας κόμμα».