Αφιερώνεται στον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτη, στον διάδοχό του στην ηγεσία του Κινήματος - σήμερα υπουργό Εξωτερικών Γ. Α. Παπανδρέου - καθώς επίσης και στα μέλη και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και όλους εκείνους που από το 1996 ή αργότερα είχαν κάνει ευαγγέλιό τους τον «εκσυγχρονισμό», αν και ο ελληνικός λαός είναι που πρέπει να θυμάται, να συνειδητοποιεί ότι αυτή η πολιτική είναι εις βάρος του και να σταθμίσει πού θα ρίξει την ψήφο του ώστε να τους καταδικάσει ενισχύοντας το ΚΚΕ.

Επειδή πολλά από τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος και τα φιλικώς προσκείμενα στην κυβέρνηση Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βάλθηκαν να μας τρελάνουν, ανάγοντας τον Γ. Α. Παπανδρέου σε «σωτήρα» - όχι μόνο για το κυβερνών κόμμα αλλά και για τους εργαζόμενους, τους οποίους θα σώσει από τη δεινή οικονομική κατάσταση που τους έριξαν οι ίδιοι - αξίζει τον κόπο να δούμε πώς εφαρμόστηκε στην πράξη το έργο του «εκσυγχρονισμού» στην οικονομική πολιτική και για ποιον.

Για όσους έχουν ασθενή μνήμη, να θυμίσουμε πως ο Κ. Σημίτης - που διαδέχτηκε το 1996 τον Ανδρέα Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού και στη συνέχεια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ - είχε κάνει σημαία του τον «εκσυγχρονισμό» του ελληνικού κράτους και των δομών της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Σ' αυτή την οκταετία (από το 1996 μέχρι σήμερα), η κυβέρνηση του «εκσυγχρονιστή» πρωθυπουργού Κ. Σημίτη - μέλος της οποίας ήταν και ο Γ. Παπανδρέου (αρχικά στο υπουργείο Παιδείας και αργότερα στο υπουργείο Εξωτερικών) - προωθήθηκαν μια σειρά από μέτρα και πολιτικές, που αφαίμαξαν το λαό.

Στη συνέχεια θα παραθέσουμε - αναλυτικά - μερικά από αυτά τα «εκσυγχρονιστικά» μέτρα, όπως:

• Τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων κρατικής ιδιοκτησίας και περιουσίας (που συνεχίζονται), στα πλαίσια της πολιτικής του «λιγότερου κράτους», την οποία άρχισε πρώτη να εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ στην 3ετία 1990-1993 και συνεχίστηκε με ευλαβική συνέπεια από τις κυβερνήσεις του «παλιού» και «νέου» ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα τη μείωση του δημόσιου χρέους, όταν είναι γνωστό ότι μ' αυτή την πολιτική διευκολύνουν το κεφάλαιο να μεγαλώνει και να αυξάνει τα κέρδη του. Απόδειξη ότι το δημόσιο χρέος ήταν το πρόσχημα είναι το γεγονός ότι αυτό αυξάνεται κάθε χρόνο κατά μερικά τρισεκατομμύρια δραχμές και - παρά τις αλχημείες - ως ποσοστό του ΑΕΠ παραμένει πάνω από το 100%
• Τις πολιτικές δραστικής μείωσης του λαϊκού εισοδήματος, με περιορισμό των ονομαστικών αυξήσεων στους μισθούς και στις συντάξεις ακόμη και κάτω από τον πληθωρισμό καθώς και τα δήθεν «νέα» ή «ενιαία» μισθολόγια για τους απασχολούμενους στο δημόσιο, με τα οποία επιχειρήθηκε η μείωση των μισθών και συντάξεων, όπως έγινε το 1997 με την κατάργηση του οικογενειακού επιδόματος, χωρίς να σημαίνει ότι αν ήταν λίγο πάνω από τον πληθωρισμό θα έφτανε για την κάλυψη όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών
• Τις αλλεπάλληλες χαριστικές ρυθμίσεις στους φοροφυγάδες- εισφοροφυγάδες, που ανήκουν αποκλειστικά στον επιχειρηματικό κόσμο
• Τους «αντιασφαλιστικούς» νόμους, με τους οποίους αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης
• Τους «εκσυγχρονιστικούς» νόμους που ψηφίστηκαν τους τελευταίους μήνες, με τους οποίους νομιμοποιήθηκαν τα αυθαίρετα και παράνομα κτίσματα, από μεγάλα εργοστάσια, ξενοδοχειακά συγκροτήματα, από τα οποία ωφελούνται οι ιδιοκτήτες τους, που είχαν κτιστεί σε εκτάσεις του δημοσίου, σε δασικές εκτάσεις ή ακόμη και στον αιγιαλό - «πάνω στο κύμα» - και φτωχόσπιτα και παράγκες που οι ιδιοκτήτες τους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα απόκτησης καλύτερης και νόμιμης στέγης, για να τους έχουν ομήρους και να υφαρπάσουν την ψήφο τους.

Ο κατάλογος με τα αντιλαϊκά - και ταυτόχρονα φιλομονοπωλιακά - μέτρα που προώθησε και εφάρμοσε την τελευταία 8ετία του «εκσυγχρονισμού» το ΠΑΣΟΚ καθώς επίσης και για κατακτήσεις των εργαζομένων που έπρεπε να εφαρμοστούν και δεν εφαρμόστηκαν (όπως η τελεσίδικη απόφαση για τα αναδρομικά) είναι πολύ μεγάλος. Εμείς επιλέξαμε να παραθέσουμε ορισμένα μόνον από αυτά, για να σημειώσουμε πως όλες τις ρυθμίσεις που προαναφέρθηκαν (όπως το νέο μισθολόγιο, οι νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κλπ.) ψηφίστηκαν από ΟΛΟΥΣ τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, «εκσυγχρονιστές» και μη, μεταξύ των οποίων και ο Γ. Παπανδρέου.

Αν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα από τα «εκσυγχρονιστικά» μέτρα που ψηφίστηκαν στη «χρυσή οκταετία» Σημίτη δεν αποτελούν γενναία ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών, τότε τι είναι;