Την πλήρη ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, την παραπέρα ενίσχυση του κεφαλαίου και την επιβολή αποικιοκρατικών νόμων, αξιώνουν ενάμιση μήνα πριν τις εκλογές οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Με πρόσχημα τα χαμηλά επίπεδα εισροών Ξένων Αμεσων Επενδύσεων (ΞΑΕ) στη χώρα, χτες, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), παρουσίασε μελέτη στην οποία αξιώνει να εξισωθούν τα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων, με αυτά των εργαζομένων των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, επειδή αυτές οι χώρες πλέον είναι οι ανταγωνίστριες της χώρας μας!

Στη μελέτη που συντάχθηκε από τους Θ. Παλάσκα, Λ. Πεχλιβάνο και Χ. Στοφόρος, επισημαίνεται, ωμά, ότι οι προοπτικές προσέλκυσης ξένων επενδύσεων θα εξακολουθήσουν να είναι δυσμενείς στο βαθμό που τα μέτρα πολιτικής δε συνιστούν ένα συνεκτικό πλέγμα για την αύξηση της αποτελεσματικότητας της οικονομίας και συνεχιστεί ο αποσπασματικός χαρακτήρας θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή, χωρίς μισόλογα, προτείνουν ένα πλέγμα πολιτικής, που θα ισοπεδώνει κάθε μικρή ή μεγάλη κατάκτηση των εργαζομένων στην Ελλάδα στο βωμό του κεφαλαίου.

Προκαλώντας τον κοινό νου, οι συντάκτες τονίζουν ότι «η ραγδαία υποχώρηση στη σχετική κατάταξη της Ελλάδας αναδεικνύει τον κίνδυνο της διατήρησης ενός στάτους κβο, ειδικά όταν ο περίγυρος - οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης - προχωρούν με ταχείς ρυθμούς σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες αυξάνουν την ελκυστικότητά τους. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει με εύγλωττο τρόπο πως σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον δεν υπάρχει δυνατότητα εφησυχασμού. Ετσι κατά τους συντάκτες της μελέτης του ΙΟΒΕ, οι εργασιακές σχέσεις και τα επίπεδα αμοιβών των Ελλήνων εργαζομένων, θα πρέπει να εξομοιωθούν με τις αντίστοιχες συνθήκες που ισχύουν στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης!

Για την επίτευξη του στόχου εξομοίωσης των συνθηκών με αυτές των προαναφερθέντων χωρών, ώστε η Ελλάδα να προσελκύσει ΞΑΕ, οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν πως πρέπει απαραιτήτως να εφαρμοστούν τέτοιες πολιτικές που να διαμορφώνουν έναν αριθμό εγχώριων διαρθρωτικών και πολιτικών παραγόντων, όπως η οργάνωση της αγοράς εργασίας, η πολιτική και οικονομική σταθερότητα, οι υποδομές και οι επενδυτικές συνθήκες, δηλαδή η παροχή κινήτρων.

Κατά τους συντάκτες της μελέτης, παρά το γεγονός ότι η εξέλιξη των εισροών των ΞΑΕ το έτος 2002, βρέθηκε στη χαμηλότερη ιστορικά θέση τους, η Ελλάδα είναι από τις χώρες που εφάρμοσε έγκαιρα σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη την πολιτική κινήτρων για το μεγάλο κεφάλαιο. Μάλιστα η πολιτική κινήτρων εφαρμόστηκε από την πρώτη μεταπολεμική περίοδο με την υιοθέτηση του νόμου 2687/53, αλλά και οι χουντικοί νόμοι 89/67 και ο 378/68. Παρά όμως τα σημαντικά κίνητρα των νόμων αυτών, μόνο 215 επενδύσεις εκμεταλλεύτηκαν το ευνοϊκό θεσμικό πλαίσιο, αριθμός που θεωρείται πολύ μικρός. Ευνοϊκοί νόμοι για τις δραστηριότητες του μεγάλου κεφαλαίου βέβαια υπήρξαν και άλλοι, όπως ο 27/75, ο 814/78, αλλά και ο 2601/98. Εντούτοις οι ΞΑΕ, παραμένουν σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα.

Προκύπτει συνεπώς, ότι κίνητρα για το κεφάλαιο υπήρξαν και θα υπάρξουν πολλά, με τελευταίο το νέο «αναπτυξιακό νόμο», όμως δεν επηρεάζουν τη ροή των ΞΑΕ. Ετσι λοιπόν, η χαμηλή εισροή, χρησιμοποιείται από το ντόπιο κεφάλαιο για την παραπέρα συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων και τη μεγιστοποίηση των κερδών του.