Το όνομα Καλαφάτης μάλλον δεν το έχετε ακούσει. Είναι κι αυτός ένα από τα ανθρωπάκια που χρησιμοποιεί για υφυπουργό ο Κ. Σημίτης. Από τους αθόρυβους, που προσέχουν αποκλειστικά το τομάρι τους και επιβιώνουν χάρη σε μια ξετσιπωσιά: Κάνουν πάντα υποκλίσεις προς τα πάνω και είναι ανελλιπώς προκλητικοί και ξεδιάντροποι, όταν απευθύνονται προς τα κάτω.

Αυτός ο άθλιος, λοιπόν, που μέχρι χτες ορκιζόταν στη «μοναδικότητα» του Σημίτη και τώρα γλείφει τον «ανεπανάληπτο» Παπανδρέου, αποκάλυψε το «ποιόν του». «Απαντώντας», στον ΣΚΑΪ, σε ερώτηση για τις αιτίες των χαμηλών συντάξεων ή των ανθρώπων μεγάλης ηλικίας που δεν παίρνουν σύνταξη, κατέφυγε σ' έναν πρωτόγνωρο και ιδιότυπο αντικομμουνισμό. Για τέτοια φαινόμενα, ισχυρίστηκε, «φταίει το αριστερό κίνημα που είχε ως αρχή του τους "δηλωσίες" να τους αποτάσσει». Για το γεγονός, δηλαδή, ότι χιλιάδες πατριώτες που σάπισαν για τις ιδέες τους στις φυλακές και τις εξορίες στερούνται σήμερα τη σύνταξη, δε φταίει η κυβέρνηση στην οποία αυτός συμμετέχει, αλλά ευθύνονται οι αγωνιστές που δεν προσκύνησαν, που δεν πρόδωσαν τα πιστεύω τους, που αντιστάθηκαν στον εξευτελισμό και που εξαιτίας αυτής της επιλογής τους δεν έχουν ένσημα για σύνταξη.

Τόσο ελεεινός είναι ο άνθρωπος. Μιλά για τις εποχές που ο λαός σάπιζε στα κολαστήρια, και η θύμησή τους κάνει όλους μας να ριγούμε, τολμά να αναφέρεται σε περιόδους που το μόνο που κρατούσε όρθιους τους αγωνιστές ήταν το ζωντανό όραμα για μια αξιοπρεπή ζωή και βάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στην ευτελή κλίμακα των δικών του αξιών. Σαν τιποτένιος γυμνοσάλιαγκας που όλα τα μετρά με την προσωπική ευδαιμονία και απόλαυση και που πάντα είναι πρόθυμος για κάθε «δήλωση».

Να ασχοληθεί κανείς με την ουσία αυτών που λέει ο Καλαφάτης είναι σίγουρο πως δεν αξίζει. Ας τον χαίρονται οι κύριοι Σημίτης και Παπανδρέου. Μόνο ας ξέρουν ένα: Οσο κι αν ...καλαφατίζουν τα κενά, μέσα από τα οποία περνούν οι αχτίδες της άλλης προοπτικής για τους εργαζόμενους και το λαό, στο τέλος τίποτα δε θα καταφέρουν και η νίκη θα είναι του λαού.