Ο βίος και η πολιτεία της κυβέρνησης Σημίτη είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά και στο χώρο της Παιδείας. Μέσα από την κεντρική πολιτική, που εφαρμόστηκε με τους δύο νόμους 2525/97 και 2640/98 της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, έβαλε τα θεμέλια για την αποδιάρθρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και για τη συγκρότησή της με τέτοιο τρόπο που θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, της οικονομίας της αγοράς. Στα συρτάρια βρίσκονται τα σχέδια για την πολυκατηγοριοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης.

Η δήθεν ελεύθερη πρόσβαση όλων στα πανεπιστήμια - με την προϋπόθεση ότι θα έχουν εθνικό απολυτήριο - προσπαθεί να συγκαλύψει την αποψίλωση του Λυκείου. Ενός Λυκείου που μετατρέπεται σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, απαγορευτικό για χιλιάδες παιδιά των λαϊκών στρωμάτων.

Οχι άδικα λοιπόν αυτή η βάναυση, αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική συνάντησε την αντίδραση και αντίσταση χιλιάδων μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών που ανέπτυξαν ένα μεγαλειώδες αγωνιστικό κίνημα. Η εμπειρία που καταγράφτηκε στους δρόμους της λαϊκής αντίστασης μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και στην κάλπη, με καταδίκη όσων εφάρμοσαν, στήριξαν την αντιεκπαιδευτική πολιτική και με επιβράβευση του ΚΚΕ, που πάλεψε με συνέπεια μέσα και δίπλα στο μαθητικό και λαϊκό κίνημα.