Μέχρι τώρα το σημείο της εισβολής και κατοχής της Κύπρου από ξένη στρατιωτική δύναμη, την Τουρκία, που διατυπώθηκε εξαρχής από τον ΟΗΕ, αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της κυπριακής και της ελληνικής πολιτικής. Ταυτόχρονα υπήρξε το κύριο σημείο άρνησης της Τουρκίας για οποιαδήποτε συναινετική διέξοδο του Κυπριακού προβλήματος. Επίσης υπήρξε το βασικό εμπόδιο ολοκληρωτικής επιβολής αμερικανο-νατοϊκής λύσης καθώς και ανάλογης ευρω-ενωσιακής. Τώρα όλα δείχνουν ότι στις συνομιλίες το καθοριστικό αυτό σημείο κατ' ουσία εγκαταλείπεται στο όνομα ενός εμφανούς ενδοτισμού που βαφτίζεται ως «ρεαλιστική πολιτική».

Πρόκειται, δηλαδή, για την αποδοχή της τουρκικής αξίωσης το Κυπριακό να μην αποτελεί στοιχείο των αποφάσεων του ΟΗΕ, αλλά στοιχείο διακανονιστικών συνομιλιών με «καπέλο» το αμερικανόπνευστο σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ, που ανατρέπει κατ' ουσία όλες τις προγενέστερες αποφάσεις για «εισβολή και κατοχή». Αυτό είναι αποτέλεσμα της χρόνιας πολιτικής της λεγόμενης ελληνο-τουρκικής προσέγγισης, που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά των ενεργειών του πρωθυπουργού κ. Κώστα Σημίτη και του ΥΠΕΞ κ. Γεωργίου Παπανδρέου.

Στην πραγματικότητα και με αφορμή την κρισιμότητα των συνομιλιών μεταξύ του προέδρου της Κύπρου και του εκπροσώπου των κατοχικών δυνάμεων, μπαίνει το συνολικό ζήτημα της ασκηθείσας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής υπό την άμεση κρίση του ελληνικού λαού και την υποβαθμίζουν αφοριστικά τα κόμματα, που κατ' ουσία συμφωνούν με τις συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας στον ευρω-ατλαντισμό κάθε μορφής (ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ.). Αντίθετα έχει κάθε λόγο να το αναδεικνύει ως προεκλογικό ζήτημα αιχμής το ΚΚΕ ως το μοναδικό κόμμα που αρνείται αυτές τις υποχρεώσεις και τους φορείς τους.

Το βάρος της αντικυβερνητικής κριτικής στην ασκηθείσα κι ασκούμενη εξωτερική πολιτική πέφτει αποκλειστικά στους ώμους του ΚΚΕ με μοναδικό συνεπίκουρο το μαχόμενο κίνημα ειρήνης. Ο ρόλος εδώ του μαχόμενου κινήματος ειρήνης είναι μοναδικός κι αναντικατάστατος. Δίνεται η ευκαιρία να πρωτοστατήσει σε μια κρίσιμη ολιγοήμερη προεκλογική περίοδο σε ένα εντελώς γνώριμο πεδίο που καταγίνεται κάθε χρόνο όλο τον χρόνο. Δίνεται επίσης η ευκαιρία να δείξει έμπρακτα πώς εννοεί την παρουσία και σχέση του με την πολιτική των κομμάτων, με ποιο κριτήριο τα επιλέγει και πώς συνεργάζεται.