Η παραπάνω διαπίστωση ανήκει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) και -μαζί με άλλες διαπιστώσεις- περιλαμβάνεται στην ελληνική έκδοση της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ) με τον τίτλο: «Οι κοινωνικοί παράγοντες στην Υγεία - Τα αδιάσειστα στοιχεία».

«Οι διαφορές στην υγεία αποτελούν μια σημαντική κοινωνική αδικία και αντανακλούν μερικές από τις πιο ισχυρές επιδράσεις στην υγεία στο σύγχρονο κόσμο», υπογραμμίζει ο ΠΟΥ. Στην εισαγωγή της ελληνικής έκδοσης ο καθηγητής των Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Κυριόπουλος και ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής Ιατρικής Μποδοσάκης Μερκούρης επισημαίνουν ότι και «στη χώρα μας έχουν διαπιστωθεί κοινωνικές ανισότητες στο επίπεδο υγείας και στην προσπέλαση και χρησιμοποίηση των υπηρεσιών υγείας, οι οποίες συνδέονται με κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς και οικολογικούς παράγοντες».

«Οι επιπτώσεις της ανεργίας στην υγεία συνδέονται και με τις τις συνέπειες και με οικονομικά προβλήματα, αναφέρεται στην έκδοση. Οι επιδράσεις ξεκινούν, όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να αισθάνονται ότι οι δουλιές τους απειλούνται, ακόμη και πριν πραγματικά μείνουν άνεργοι, ενώ το αίσθημα της εργασιακής ανασφάλειας έχει αυξηθεί από τις μεταβολές στις οικονομίες και τις αγορές εργασίας των βιομηχανοποιημέων χωρών. «Εχει αποδειχτεί ότι η εργασιακή ανασφάλεια αυξάνει τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία (κυρίως την ανησυχία και την κατάθλιψη), τα συμπτώματα κακής υγείας, τις καρδιακές ασθένειες και τους παράγοντες κινδύνου για καρδιακές ασθένειες», υπογραμμίζει ο ΠΟΥ και τονίζει: «Επειδή οι μη ικανοποιητικές και ανασφαλείς δουλιές μπορεί να είναι το ίδιο βλαπτικές όσο και η ανεργία η μερική απασχόληση δεν μπορεί να προστατεύσει τη σωματική και ψυχική υγεία. Η ποιότητα της εργασίας είναι σημαντική».

Σημαντικό αντίκτυπο στην υγεία και τον πρόωρο θάνατο των πολιτών έχουν η φτώχεια, η στέρηση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η έλλειψη στέγης, που έχουν αυξηθεί σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων από τις πλουσιότερες, όπως επισημαίνεται στην έκθεση του ΠΟΥ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 1/6 των ανθρώπων στον πλανήτη, δηλαδή 1 δισεκατομμύριο, ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, εκ των οποίων τα 800 εκατομμύρια είναι παιδιά που υποφέρουν από πείνα. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για τους μετανάστες, τις ομάδες εθνικών μειονοτήτων, τους ξένους εργάτες, τους πρόσφυγες, τους ανθρώπους που είναι ανάπηροι, άρρωστοι ή συναισθηματικά ευάλωτοι, όπως οι πρώην τρόφιμοι ορφανοτροφείων, φυλακών και ψυχιατρικών νοσοκομείων, ενώ τους υψηλότερους δείκτες πρόωρου θανάτου έχουν οι άνθρωποι που ζουν στους δρόμους, καθώς υποφέρουν από έναν συνδυασμό προβλημάτων.