Η μάνα (Ν)ΙΚΑΡΙΑ το κόκκινο νησί | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η μάνα (Ν)ΙΚΑΡΙΑ το κόκκινο νησί

Ιούλιος 1947. Εμφυλιοπολεμικό το κράτος και υπουργός... Δημόσιας Τάξης ο Ναπολέων Ζέρβας!

Κατά τις μεταμεσονύχτιες ώρες, τα αρματαγωγά του Πολεμικού Ναυτικού σε μιαν... εθνική επιχείρηση, μας κατάπιαν στο σκοτεινό κύτος. Ενδιάμεσος σταθμός η κατάξερη και άνυδρη Ψυττάλεια, όπου η δίψα έφτασε στα ακραία όρια και σε παραληρηματικές καταστάσεις.

Κατά το ξημέρωμα της άλλης μέρας, τα αρματαγωγά μας ξέβρασαν στις γρανιτοκροκάλες του Αγίου Κηρύκου της Ικαριάς. Μερικές χιλιάδες κομμουνιστές και αντιστασιακοί αγωνιστές «μοιραστήκαμε» στον Αγιο, στον Εύδηλο, στις Ράχες και τα μικροχώρια του κόκκινου νησιού.

Αυτές τις μέρες, το νησί, επιβεβαίωσε την αγωνιστική του ταυτότητα.

Ο Αγιος Κήρυκος, ο Εύδηλος, οι Ράχες και άλλες περιοχές, αναδείχτηκαν στην πρώτη γραμμή της κόκκινης ψήφου.

Καταγράψαμε με συγκίνηση, από τα επίσημα αποτελέσματα:

ΡΑΧΕΣ: Ε.Τ. 5/6: Τριάντα εφτά (37,03%)

ΕΥΔΗΛΟΣ: Ε.Τ. 6/10: Τριάντα έξι (35,97%)

ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ: Ε.Τ. 9./10: Είκοσι εννέα (29,05)

Με την Ικαριά μας συνδέει βιωματική σχέση και κυριολεκτικά δεσμοί αίματος. Οταν, για παράδειγμα, μαυροσκούφηδες χωροφύλακες ήρθαν στο νησί, σε μια επιδρομική επιχείρηση για να σπάσουν το φρόνημα. Οταν το απόσπασμα αυτό έμπαινε τις νυχτερινές ώρες στα καταλύματά μας και ξυλοφόρτωνε άγρια, οι Ικαριώτισσες και τα παιδιά τους έβγαιναν στα παράθυρα και ξεσήκωναν τους κατοίκους για την προστασία μας, την οποία υπερασπίστηκαν δυναμικά, λίγο αργότερα, οι άντρες του νησιού.

Μια Ικαριώτισσα, η Σώσα Μπερνή - Πλακίδα που διαφεύγοντας τους διωγμούς έφτασε με την οικογένειά της στο Κογκό, γράφει:

Εμένα μ' έβαλ' η ζωή αριστερά του τοίχου/ γι' αυτό χίλια εμπόδια έμελλε να μου τύχουν./ Το μέλλον διαγράφεται πιο σκούρο κι από μαύρο/ και σ' άλλην χώρα γύρεψα/ την τύχη μου για να βρω.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ