Γρηγοριάδης Κώστας

Τι καλύτερο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Και με δεδομένη την πλήρη κατανόηση (υποταγή) κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης που άναψαν το πράσινο φως, οι υπερατλαντικοί Ράμπο θα κόβουν βόλτες όπου κρίνουν σκόπιμο, θα υπερίπτανται στους αιθέρες της Ελλάδας και θα κυματίζουν την αστερόεσσα στο Αιγαίο. Μάλιστα, με το γνωστό θράσος που τους διακρίνει δήλωσαν ότι τη λυπητερή θα τη βγάλουν μετά το πέρας των αγώνων! Μιλάμε για το ποσό που δε συμπεριλαμβάνεται στα ήδη αστρονομικά νούμερα, που θα πάρουν οι «εταιρίες ασφαλείας» των ΗΠΑ, της Αγγλίας και του Ισραήλ. Αν υπάρχει κι άλλος προμηθευτής επί της «ασφαλείας» δεν το γνωρίζουμε, αλλά είμαστε πρόθυμοι να επανορθώσουμε αν λάβουμε τα απαραίτητα στοιχεία.

Ετσι, θεωρητικά, μια γιορτή θα μετατραπεί τουλάχιστον σαν μια άσκηση - όχι επί χάρτου - αλλά με πραγματικές συνθήκες. Εκατοντάδες χιλιάδες φίλαθλοι, πολλοί επίσημοι, όλα τα ΜΜΕ του κόσμου, η αφρόκρεμα των αθλητών, οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών (ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί διοργανώνουν τους αγώνες, αυτοί διαφημίζουν τα προϊόντα τους κ.ο.κ.) θα αποτελέσουν την πρώτη δοκιμαστική ύλη. Τα ατομικά δικαιώματα κουτσουρεμένα, για να μην πούμε στο ψυγείο, επί μήνες και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας σε καθεστώς επιτήρησης, με μέγα επιδιαιτητή το αμερικανικό Πεντάγωνο. Πόσο γελοίο ακουγόταν και ακούγεται το σλόγκαν περί «Ολυμπιακής Εκεχειρίας», της επιστροφής των Αγώνων στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και ακόμα γελοιότεροι οι φορείς (ο λαός τούς αποκαλεί καθεστωτικά παπαγαλάκια) που τις διαλαλούν.

Ομως, εκτός από τη γελοιότητα που έτσι κι αλλιώς είναι το χαρακτηριστικό τους, είναι η ευκολία με την οποία εκτοξεύουν απόψεις του τύπου «τι να γίνει, για λίγο διάστημα ας ανασταλούν κάποια δικαιώματα». Απόψεις που εκτός από κυνικές είναι και άκρως επικίνδυνες. Αν τις αποδεχτούμε, ο Μεγάλος Αδελφός θα βρίσκεται μόνιμα - με παντοειδείς αιτιάσεις - εντός της χώρας με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Και μάλιστα «νομιμοποιούμενος» από μας τους ίδιους. Το Σύνταγμα θα φαντάζει απλό κουρελόχαρτο προς πάσαν χρήση (και κατάχρηση). Και με δεδομένο τον καθεστωτικό χαρακτήρα των ΜΜΕ, τα οποία διατεταγμένα παρουσιάζουν το άσπρο - μαύρο και συνεχίζουν το θεάρεστο έργο της πλύσης εγκεφάλου, κάνοντας να ωχριούν μπροστά τους οι προπαγανδιστές των ναζί, το τοπία γίνεται ακόμα πιο γκρίζο.

Ακόμα και για εθελοντές χαφιέδες ακούσαμε θυμίζοντάς μας το «1984» του Οργουελ, όπου ακόμα και μικρά παιδιά κατέδιδαν τους γονείς τους, όταν αντιλαμβάνονταν ότι οι συμπεριφορές τους παρεξέκλιναν του «κανονικού». Το χρώμα ενοχοποιείται όπως και κάθε τι διαφορετικό. Η «άλλη άποψη» βαφτίζεται ως αντεθνική (στην καλύτερη περίπτωση) και συχνότερα ως επικίνδυνη. Η κυκλοφορία σε πολλούς δρόμους θα απαγορευτεί, οι έλεγχοι από προληπτικοί θα γίνουν καθολικοί και υποχρεωτικοί. Ενα πολεμικό κλίμα θα παγιωθεί με επαυξημένο το ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών και των εισαγγελέων που θα τους συνδράμουν. Αυτό είναι το γκρίζο σενάριο. Υπάρχει, όμως, και το αισιόδοξο. Μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους. Και προς την κατεύθυνση αυτή είναι προσανατολισμένη η πλειοψηφία της κοινωνίας. Το δίλημμα ασφάλεια ή ελευθερία είναι πλαστό.