Μία ή περισσότερες σημασίες έχει η λαϊκή φράση «ψάχνω ψύλλους στ' άχυρα»; Μία ή περισσότερες σημασίες έχουν λ.χ. οι φράσεις «γεια στο στόμα σου», «αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπά και τον νοικοκύρη», «νύχτα βγάζει επίσκοπο κ' η αυγή μητροπολίτη» και τόσες άλλες ιδιωματικές, παράξενες φράσεις του προφορικού και γραπτού λόγου μας, πολλές από τις οποίες έχουν βαθιές ρίζες στο γλωσσικό και πολιτισμικό μας παρελθόν.

Σ' αυτό το ερώτημα απαντά το βιβλίο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Αδάμ Λ. Αδάμ «Η μαγική γλώσσα των Ελλήνων (Εννοιολογική κατηγοριοποίηση των ελληνικών ιδιωματικών φράσεων. Συνώνυμα - Αντώνυμα)», το οποίο παρουσίασαν προχτές οι εκδόσεις Γεωργιάδη-«Βιβλιοθήκη των Ελλήνων» (Ακαδημίας 84, 210-3836231), με ομιλητές τους καθηγητές Γλωσσολογίας -Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτη Κοντό, Χριστόφορο Χαραλαμπάκη, Κώστα Ευαγγελίδη και τον ιστορικό και εκδότη Αδωνι Γεωργιάδη.

Καρπός μακρόχρονης συλλογής και μελέτης αμέτρητων ιδιωματικών φράσεων, κυρίως της καθομιλουμένης γλώσσας μας, το έργο αυτό αποτελεί ένα είδος «λεξικού», το οποίο με 159 έννοιες - κατηγορίες (παραταγμένες αλφαβητικά) παρουσιάζει τη μια ή τις περισσότερες (όπου υπάρχουν) εννοιολογικές σημασίες μεγάλου πλήθους φράσεων. Κάθε κατηγορία - με ελάχιστες εξαιρέσεις - περιλαμβάνει τα υπερώνυμα με τα υπώνυμά τους και τα αντώνυμα (αντίθετα, ή μερικώς αντίθετα) με τα συνώνυμά τους. (Λ.χ το «δεν επαινώ» δε σημαίνει οπωσδήποτε «κατηγορώ», «βρίζω». Στις περιπτώσεις εννοιών που δεν έχουν αντώνυμα τη λύση τη δίνουν τα συμφραζόμενα. Λ.χ. ως αντώνυμα στην έννοια «τιμωρώ» μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι λέξεις «απαλλάσσω» ή «συγχωρώ»).

Ο συγγραφέας, θεωρώντας ότι η γλώσσα είναι «ζωντανός οργανισμός», ένα πολύσημο σύστημα και με πολλά σημασιολογικά πεδία, αφιερώνει το γλαφυρό και χρηστικό «λεξικό» του, σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Σε όσους «συστηματικά βάλλουν κατά της ελληνικής γλώσσας, ηθελημένα ή μη την κακοποιούν, αγαπούν και πασχίζουν για την ελληνική γλώσσα».