Associated Press

Αγρότες, παιδιά, γέροι, όλοι καλούνται να συμμετάσχουν στο πλευρό των «καλών», στο σχέδιο «Δημοκρατικής ασφάλειας»

Η μοναδική πιθανότητα παράτασης της πολιτικής αυτής, εναπόκειται και εξαρτάται από ένα μόνο άνθρωπο. Το σχέδιο είναι αποτέλεσμα συμφωνίας της φατρίας: της υψηλής διακυβέρνησης, του ΔΝΤ, των μεγαλο-συνδικάτων και των ύπατων κέντρων εξουσίας, με τις εγγυήσεις και τη στήριξη της κυβέρνησης Μπους. Το κύριο ζήτημα που προκαλεί διαστάσεις είναι η διαπίστωση - εξομολόγηση των εμπλεκόμενων μερών: η αναγνώριση ότι η ήττα των ανταρτών είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και περίπλοκο εγχείρημα, αλλά αυτό που θα μας κάνει να ανασάνουμε ανακουφισμένοι.

Το τμήμα της κυρίαρχης τάξης που ταυτίζεται με την επανεκλογή Ουρίμπε, επιθυμεί τη συνέχιση της καταρράκωσης του κράτους, της διεθνοποίησης της οικονομίας, καθώς και της πολιτικής και στρατιωτικής στρατηγικής του Μπους. Η επανεκλογή επιδέχεται ακόμη μία εξήγηση: την όχι άμεση. Δηλαδή τη δυνατότητα επιλογής από τη δεξαμενή που απαρτίζουν άλλοι πρώην πρόεδροι. Για την ακρίβεια, η επιλογή αυτή έχει και συγκεκριμένο όνομα: τον Γκαβίρια Τρουχίγιο, ο οποίος προέρχεται από τους κόλπους του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών. Είναι το σχέδιο Β, ή αλλιώς το άλλο μέρος του γράμματος που στάλθηκε από την Ουάσιγκτον.

Είναι ολοφάνερη η ανικανότητα των κυρίαρχων ομάδων να αντιληφθούν και να κατανοήσουν τη δημοκρατική ανάπτυξη. Η συμμαχία με τον ιμπεριαλισμό και στο γεωπολιτικό επίπεδο η απόλυτη ενσωμάτωση στις ALCA, TLC και το «Σχέδιο Κολομβία», απαιτεί την παράταση του χρόνου επιβολής της «δημοκρατικής ασφάλειας», τον πόλεμο του κράτους εναντίον των ανταρτών και την κοινωνική καταπίεση, όπως οι άξονες της πολιτικής ενδέχεται να οδηγήσουν, κάποια αβέβαιη στιγμή στο μέλλον, στην ευημερία. Αυτή είναι η υπόσχεση των Ουριμπίστας: Ο παράδεισος που περιμένει με το τέλος του πολέμου. Μία νέα εκδοχή του «παρατεινόμενου πολέμου», των Γκαβίρια και Πάρδο Ρουέδα, από το παρελθόν.

Η επανεκλογή στην εκδοχή του Ουρίμπε, στην πλέον συμπαθητική της εκδοχή, βάσει των αποτυπώσεων της κοινής γνώμης και των ερευνών, αποκαλύπτει μία συνεχώς αυξανόμενη δυσφορία για την οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται, επιχειρεί να δώσει κάποιες εξηγήσεις για την έλλειψη αποτελεσμάτων στην τιτάνια προσπάθεια βίαιης επιβολής της τάξης. Τα «λάθη» πάντα αποδίδονται στα κατώτερα στρατιωτικά τμήματα -και τα όποια είναι πάντα θανατηφόρα- ή τη διαφθορά. Ο χρόνος κυλά γοργά, τα λάθη πολλαπλασιάζονται και η διαφθορά παίρνει την ανιούσα, όπως στην περίπτωση της Φισκάλια. Ενόσω η ανεργία αυξάνεται και η κοινωνική και οικονομική κατάσταση του λαού επιδεινώνεται. Ομως η σκιαγράφηση του Ουρίμπε πάσχει από τις πολλές σκιές και τα κενά. Εντούτοις, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν αναλάβει το χειρισμό τους στην υπόθεση της επανεκλογής.

Αυτή η απάτη και το τέχνασμα δεν είναι πια δυνατόν να διατηρηθεί σε λαϊκό επίπεδο. Χωρίς αμφιβολία ο περίπλοκος λόγος επεξηγεί τις συγκεκριμένες απαιτήσεις από τον Ουρίμπε, όπως τουλάχιστον συνάγονται αυτές από τη δημοσιότητα. Κατά τη διαδικασία, όπου κατόρθωσε να κερδίσει την προεδρία, βασικό και κυρίαρχο ρόλο έπαιξε η συμπεριφορά των μεσαίων στρωμάτων, ο οποίες πείστηκαν από το σόφισμα ότι η εσωτερική σύγκρουση νομιμοποιεί την υιοθέτηση αυταρχικών μέτρων, τον περιορισμό ή την αποψίλωση των ελευθεριών. Παραδείγματος χάριν, ο αντιτρομοκρατικός νόμος και η ιδέα ότι η δράση και η ύπαρξη των ανταρτικών οργανώσεων είναι η πηγή όλων των δεινών για τη χώρα, όπερ και νομιμοποιείται ο απολυταρχισμός.

Η «δημοκρατική ασφάλεια» ήδη έχει αρχίσει να προκαλεί κρίση. Ο Ουρίμπε δεν είναι αθώος, η πολιτική του είναι ατελέσφορη και δεν έχει μέλλον, καθώς έρχεται σε αντίθεση με την υπόλοιπη Λατινική Αμερική, αλλά και σε αντίθεση με το αίσθημα του λαού.

Είμαστε αντίθετοι στην επανεκλογή, όπως ακριβώς ήμασταν αντίθετοι με το δημοψήφισμα και είναι μία στάση που μπορεί να έχει ευρύτερες θετικές συνέπειες, όπως έχει διαφανεί. Πρώτα και κύρια, δεν υφίσταται κανένα σχέδιο που να χρίζει και σκέψης για επανεκλογή. Παράλληλα, τρεις γιγάντιες απειλές επικρέμονται στην κοινωνία: Αντιδημοκρατική διολίσθηση, αφανισμός της οικονομικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και αμερικανική στρατιωτική επέμβαση. Ολες οι απειλές είναι συνυφασμένες. Ολες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του σχεδίου Ουρίμπε και φυσικά δεν υπάρχουν πιθανές παραχωρήσεις ενόψει.

Η εναλλακτική λύση είναι, η αλλαγή, για πολιτική απελευθέρωση, νέα οικονομική πολιτική, μία ατζέντα για ειρήνη και κοινωνικές λύσεις και ισότιμους όρους για την επιλογή ενός μελλοντικού υποψήφιου για την προεδρία της χώρας που θα στρατευτεί σε μία καταληγμένη ελάχιστη πλατφόρμα για μία νέα πορεία. Αυτή θα πρέπει να είναι η πρόταση του Κοινωνικού και Πολιτικού Μετώπου και αυτή θα καταθέσω κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου στη συζήτηση που θα λάβει χώρα στην εθνική, λαϊκή και εργατική συνάντηση, που συγκαλείται από τη μεγάλη Δημοκρατική Συμμαχία στις 29 και 30 Απρίλη.