Μία ενότητα δέκα ανάγλυφων που αναφέρονταν στο «Αρχαίο Πένταθλο» παρουσίασε πριν λίγες μέρες ο Γιώργος Ρέτσας στο Περίπτερο της ΕΣΕΤ (Ενωση Συντακτών Επαρχιακού Τύπου) στον Πειραιά.

Πολύπλευρος δημιουργός, ο Γ. Ρέτσας, απευθύνεται με σεβασμό στην παράδοσή μας. Δεν έχει ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο της εμπορικότητας. Μακριά από το μικρόκοσμο των γκαλερί, πιστεύει ότι η τέχνη πρέπει να βρίσκεται κοντά στο λαό.Για την παρουσιαζόμενη δουλιά του μας λέει: «Τα έργα είναι αφιερωμένα στους Ολυμπιακούς αγώνες και αποτελούν διαμαρτυρία για τον εκφυλισμό τους. Στην αρχαία Ελλάδα, κατά τη διάρκειά τους, υπήρχε η εκεχειρία και όλοι ζούσαν τη μεγάλη στιγμή της ευγενούς άμιλλας στους δρόμους της ειρήνης και του γνήσιου αθλητικού ιδεώδους. Στις μέρες μας, δυστυχώς, οι Ολυμπιακοί αγώνες θυσιάζονται στο βωμό του οικονομικού κέρδους, της εμπορευματοποίησης των ιδανικών και της έλλειψης της βασικότερης ιδέας που διέπει τους αγώνες αυτούς: την εκεχειρία».

Ο Γ. Ρέτσας γεννήθηκε στο Γαβαλά Ευβοίας και από μικρός ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Εκανε ελεύθερες σπουδές κοντά στον αγιογράφο Χριστόφορο Τάσκο και φιλοτέχνησε πολλές αγιογραφίες εκκλησιών σε όλη την Ελλάδα. Η στατικότητα και οι αυστηροί κανόνες της αγιογραφίας τον οδήγησαν στα μέσα της δεκαετίας του '80, σε αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης. Οπως αναφέρει ο σκηνοθέτης Σταύρος Ιωάννου «Πειραματιζόταν πάνω σε νέα υλικά. Δεν του αρκούσε να ζωγραφίζει τους τοίχους, σαν αγιογράφος, ή να βάζει μπογιές πάνω στο μουσαμά. Ηθελε να δημιουργήσει και πάνω στην άμμο, ήθελε να ασχοληθεί με τη γλυπτική, να χαράξει το ξύλο».

Πνεύμα ελεύθερο και ανήσυχο, στράφηκε αρχικά στη ζωγραφική, μία μεγάλη του αγάπη, που με συνέπεια υπηρετεί μέχρι σήμερα. Κινούμενος στο χώρο της παραστατικής ζωγραφικής, μας δίνει έργα, που άλλοτε χαρακτηρίζονται από μια λεπτομερή καταγραφή του θέματος και άλλοτε από μια αφαιρετική διάθεση. Δημιουργίες που υμνούν την ειρήνη, τη φύση, τον άνθρωπο. «Σιγά - σιγά», μας λέει ο Γ. Ρέτσας, «άρχισα να προσθέτω στο τελάρο και κάποια υλικά "καθημερινά" και "ασήμαντα", που πολλές φορές περνούσαν από μπροστά μας απαρατήρητα».

Με την ίδια ελευθερία, δουλεύει και το ψηφιδωτό. «Εκτός από τις έτοιμες ψηφίδες, μερικές φορές χρησιμοποιώ βότσαλα ή ξύλα φθαρμένα από τη θάλασσα και το πέρασμα του χρόνου. Αλλες φορές, πολυκαιρισμένα κομμάτια χρώματος, μετατρέπονται σε ψηφίδες». Τα θέματά του τα αντλεί από την Ελληνική Μυθολογία και Ιστορία, αλλά και από πανανθρώπινες αξίες: «Ερωτας», Ειρήνη» κ.ά.

Με τη γλυπτική (ανάγλυφα και ολόγλυφα) και το σκάλισμα της πέτρας, ο Γ. Ρέτσας ασχολείται τις τελευταίες δεκαετίες. Η επίσκεψή του στα Μουσεία της χώρας μας και ιδιαίτερα στην περιοχή της Ερέτριας, ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή του με την πανάρχαια αυτή τέχνη. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνει «Δημιουργήματα ζωής, χιλιάδες χρόνια θαμμένα στη γη ή και έξω από αυτήν, μαρτυρούν την εξέλιξη του ανθρώπινου λόγου στο πέρασμα των αιώνων. Προκαλούν με την αισθητική τους έναν ατελείωτο αγώνα καλλιτεχνικής δημιουργίας, βαραίνουν την ανθρώπινη συνείδηση με την ευθύνη της συνέχειας και της προστασίας από το χρόνο και την αδιαφορία».

Αισθανόμενος την πρόκληση της δημιουργίας και την ανάγκη να συμβάλλει στην παρουσίαση και την προστασία της αρχαίας μας κληρονομιάς, δουλεύει στον πωρόλιθο και την πέτρα Καρύστου, ανάγλυφες, κυρίως, μορφές, που χαρακτηρίζονται για την εκφραστικότητα και τη λιτή γραφή τους. Σ' αυτό συντείνει το «ζεστό», γαιώδες χρώμα του πωρόλιθου. Τα ανάγλυφα δεν ακολουθούν το κλασικό πλαίσιο, είναι κομμένα ακανόνιστα. Και αυτό δε γίνεται τυχαία. Αποτελεί έναν ακόμη τρόπο διαμαρτυρίας για την ελλιπή φροντίδα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Από τις ενότητες της γλυπτικής, αναφέρουμε «Το έπος της Αντίστασης», το οποίο δεν έχει εκτεθεί σα σύνολο και «Αρχαία Ελλάδα», που παρουσιάστηκε με επιτυχία στη Θεσσαλονίκη.

Παράλληλα με την παραπάνω δραστηριότητα, ο Γ. Ρέτσας έχει φιλοτεχνήσει τα εξώφυλλα σε πολλές συλλογές ποιημάτων και ακόμη έχει κάνει αφίσες σε διάφορους πολιτιστικούς φορείς και θεατρικούς θιάσους, στους οποίους έχει κατασκευάσει και τα σκηνικά.