Associated Press

Από την προχτεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Αβάνα

Αυτό τουλάχιστον απορρέει από τα πρόσφατα μέτρα που ανακοινώθηκαν στις 6 Μάη εκ μέρους του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Ου. Μπους μετά την παράδοση της έκθεσης των 500 σελίδων εκ μέρους του επικεφαλής της «Επιτροπής Αρωγής για μια Ελεύθερη Κούβα» του υπουργού Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, όπως εκτίμησε η ΚΕ του ΚΚ και η επαναστατική κυβέρνησης της Κούβας, λαμβάνοντας μια σειρά μέτρα με πιο σημαντική αυτή για ανά πάσα στιγμή «επαναστατική ετοιμότητα»... «Μας περιμένουν πολύ δύσκολες μέρες, αλλά και μέρες δόξας και νίκης», επισημάνθηκε στην ανακοίνωση.

Αυτό τόνισε και ο Κουβανός πρέσβης στην Ελλάδα, Χόρχε Κεσάδα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που έδωσε την Τρίτη, ενημερώνοντας για τις τελευταίες πολύ επικίνδυνες εξελίξεις, όπως τις χαρακτήρισε, καθώς «εκτός του προεκλογικού χαρακτήρα», αποτελούν «νέα κλιμάκωση των εχθρικών ενεργειών καθώς το σύνολο αποσκοπεί στο να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη για μια επίθεση ενάντια στην Κούβα», ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ένα συνδυασμό παραγόντων όπως τη διακοπή των διμερών συνομιλών για τη μετανάστευση, τις κατηγορίες που εκτόξευσε η αμερικανική κυβέρνηση για προσπάθεια αποσταθεροποίησης εκ μέρους της Κούβας, χωρών της Λατινικής Αμερικής, ανάπτυξη βιολογικών όπλων ή «υπόθαλψη» της τρομοκρατίας.

Μέτρα που αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι μόνο των Κουβανών, αλλά και των Αμερικανών πολιτών, όπως την απαγόρευση των εισαγωγών και εξαγωγών από την Κούβα, τα πολύ υψηλά πρόστιμα σε Αμερικανούς πολίτες, σε περίπτωση που ταξιδέψουν στην Κούβα, την επίσκεψη μόνο ανά τριετία των Κουβανών Αμερικανών πολιτών, τη δραστική περικοπή των εμβασμάτων που αποστέλλουν προς τις οικογένειές τους στο Νησί της Επανάστασης. Επίσης, μέτρα πολιτικού χαρακτήρα όπως την οικονομική υποστήριξη για εσωτερική ανατροπή, τις πτήσεις των πολεμικών αεροσκαφών για την αναμετάδοση του σήματος της τηλεόρασης του «Ράδιο Μαρτί», και κυρίως τη διεθνή καμπάνια απομόνωσης, ώστε να πληγεί ανεπανόρθωτα η εικόνα της Κούβας.

Τους κινδύνους που ελλοχεύουν τους γνωρίζει πολύ καλά, πρώτος από όλους, ο κουβανικός λαός. Η απάντησή του ήταν πολύ χαρακτηριστική: Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο διαδήλωσαν στην Αβάνα, πλημμυρίζοντας την έξι λουρίδων και πολλών χιλιομέτρων λεωφόρο Μαλεκόν, βροντοφωνάζοντας «Ελεύθερη Κούβα! Φασίστα Μπους!» ή κρατώντας πανό με τις φωτογραφίες των Ιρακινών κρατουμένων που βασανίστηκαν: «Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ στην Κούβα»!

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της κουβανικής εφημερίδας Granma επρόκειτο για τη «μεγαλύτερη επαναστατική διαδήλωση στην ιστορία της χώρας μας», ενώ ο παλμός και η αγωνιστικότητα των συμμετασχόντων κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της πολύ σύντομης ομιλίας του Φιντέλ Κάστρο, που είχε τη μορφή «απαντητικής επιστολής», με αποδέκτη τον Τζορτζ Ου. Μπους.

Ο Φιντέλ δηλώνοντας ότι αυτή η διαδήλωση δεν είναι μια εχθρική χειρονομία προς τον αμερικανικό λαό, αλλά αγανακτισμένη πράξη διαμαρτυρίας και καταδίκης των βάρβαρων, ανηλεών και επαίσχυντων μέτρων της κυβέρνησης Μπους ενάντια στον κουβανικό λαό, πρόσθεσε: «Κατά την εκτίμησή σας υπάρχουν οι καταπιεσμένες μάζες που διψούν για ελευθερία, αλλά αυτό που αγνοείται είναι ότι δεν υπάρχει καμία δύναμη, όσο μεγάλη και να είναι που να μπορεί να σύρει αυτόν τον αξιοπρεπή και περήφανο λαό, σαν αγέλη ζώων στους δρόμους με σκοινί περασμένο στο λαιμό τους»...

Τόνισε, επίσης, ότι οι ΗΠΑ είναι οι τελευταίες που μπορούν να μιλούν για τρομοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα ή δημοκρατία, απαντώντας επιγραμματικά σχεδόν σε όλα τα σημεία του σχεδίου ή καλύτερα τις κατηγορίες των ΗΠΑ, όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα, στα βιολογικά ή χημικά όπλα, ακόμη και στο περιβάλλον, προσθέτοντας πολύ χαρακτηριστικά: «Αυτός ο λαός μπορεί να εξολοθρευτεί - καθώς το γνωρίζετε πολύ καλά - ή να εξαφανιστεί από προσώπου Γης, αλλά δεν μπορεί να υποδουλωθεί ή να βρεθεί στην εξευτελιστική θέση να γίνει ξανά αποικία των ΗΠΑ».

Και ο Φιντέλ, τονίζοντας ότι ο κουβανικός λαός έχει Παιδεία και συνείδηση διεθνισμού και αλληλεγγύης, κατέληξε.

«Από τη στιγμή που αποφασίσατε ότι ο θάνατος πρέπει να υπερισχύσει, τότε έχω τη χαρά να πω το "αντίο" όπως οι μονομάχοι στη Ρώμη λίγο πριν βγουν στην αρένα: Χαίρε Καίσαρ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!

Το μόνο που με λυπεί είναι ότι δε θα μπορέσω να δω το πρόσωπό σας, γιατί σε αυτή την περίπτωση εσείς θα βρίσκεστε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ενώ εγώ θα βρίσκομαι στην πρώτη γραμμή, πεθαίνοντας υπερασπιζόμενος την πατρίδα μας».