Εκατό σαράντα χρόνια φέτος από την Ενωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, (στις 21 του Μάη) και τα επτανησιακά σωματεία εξακολουθούν να γιορτάζουν πανηγυρικά την επέτειο. Σε συνέδριο που έγινε τελευταία, οργανωμένο από την Ακαδημία Αθηνών και τη Βουλή, πολυάριθμες και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες οι παρεμβάσεις των ερευνητών. Ανάμεσά τους κι αυτή που ήταν αφιερωμένη στο «Λόφο του κρεμασμένου» - από τον Διονύσιο Φλεμοτόμο, τον γνωστό Ζακυνθινό εκπαιδευτικό και συγγραφέα: Μετά τα αιματηρά γεγονότα του Γυψόλιθου, η Αγγλική Προστασία συνέλαβε και απαγχόνισε πέντε Ζακυνθινούς πατριώτες για αντίποινα. Ανάμεσά τους ήταν ο νεαρός Γιάννης Κλαυδιανός από το χωριό Φιολίτη, που το πισσωμένο λείψανό του οι κατακτητές το κρέμασαν μέσα σ' ένα σιδερένιο κλουβί, στο λόφο της Αγίας Ιερουσαλήμ, απέναντι από το σπίτι του. Η μητέρα του, βλέποντας το μακάβριο θέαμα, τρελάθηκε...

Πολλοί Ζακυνθινοί λογοτέχνες στα νεότερα χρόνια, και κυρίως σε δύσκολους καιρούς για τη χώρα μας (Χούντα, Κύπρος κ.ά.) εμπνεύστηκαν από το ιστορικό αυτό συμβάν και το χρησιμοποίησαν σαν παράδειγμα και σύμβολο. Επίσης, εικαστικοί καλλιτέχνες της Ζακύνθου εμπνεύστηκαν από το ίδιο γεγονός και το απεικόνισαν στο έργο τους, που κυρίως συνοδεύει σχετικές εκδόσεις.

Πόσο δύσκολα μεγαλώνει ένα παιδί και πόσο εύκολα κόβεται το νήμα της ζωής του! Η ανακοίνωση του Φλεμοτόμου στο συνέδριο ανακαλεί στη μνήμη όχι μόνο τους αγωνιστές της εποχής της χούντας και του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου, αλλά και χιλιάδες άλλα παλικάρια που έπεσαν στον τόπο μας και σ' άλλες χώρες, παλεύοντας ενάντια στην αποικιοκρατία και στις επεμβάσεις των ξένων ιμπεριαλιστών: Να θυμηθούμε τα μαύρα προκατοχικά, κατοχικά και εμφυλιακά χρόνια, με τις χιλιάδες μάνες να τρέχουν στις φυλακές και στους τόπους εκτελέσεων. Να θυμηθούμε τις μάνες που έβλεπαν τα κομμένα κεφάλια των παιδιών τους στις πλατείες, τη μάνα που είδε το παιδί της κρεμασμένο από τους Εγγλέζους αποικιοκράτες στην Αίγυπτο και που ο Καβάφης την περιέγραψε σε ποίημά του σαν «φελάχα Παναγιά». Να θυμηθούμε ακόμα στις μέρες μας τις Παλαιστίνιες και τις Ιρακινές μάνες που βλέπουν τα παιδιά τους, μικρά ή μεγάλα, να βασανίζονται και να σταυρώνονται στον αγώνα για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια...