Το ερώτημα αυτό που θέτει ο κοινωνιολόγος και δημοσιολόγος δρ. Χάιντς Ντίτεριχ Στέφαν, καθηγητής του Πανεπιστημίου στην πόλη του Μεξικού «Universitad Autonoma Metropolitana», σχετίζεται με την Κούβα. Για την ακρίβεια με τα πρωτοφανή επαναστατικά επιτεύγματα στη χώρα αυτή, με την απάνθρωπη πολιτική των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ, για να υποσκάψουν και να ανατρέψουν το επαναστατικό καθεστώς και καταλήγει θέτοντας το ερώτημα ποια στάση παίρνει η «Αριστερά» της Ευρώπης. Από το άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (28 Μάη), αναδημοσιεύουμε ακριβώς αυτό το τμήμα:

«Ποια θέση παίρνει η "Αριστερά" στην Κούβα και πόσο κριτική επιτρέπεται και πρέπει να είναι;

Καθόσον παίρνει κανείς στα σοβαρά το ιστορικό περιεχόμενο της κατηγορίας "Αριστερά" με το νόημα ότι "αριστερά" αντιπροσωπεύει ένα κοινωνικό σχέδιο κατά του συστήματος, δεν υπάρχει ουσιαστικά "Αριστερά" στην Ευρώπη. Το πολιτικό φάσμα της κριτικής (στην Κούβα) καθορίζεται από φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικούς και πρωτοφασίστες στους οποίους είναι κοινό ένα αποφασιστικό στοιχείο: όλοι τους ζουν σχετικά άνετα στην πλευρά του λαρδιού της παγκόσμιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας, στο αστικό κράτος δικαίου και κοινωνικών παροχών με κατά μέσο όρο 30.000 δολάρια κατά κεφαλήν και ετήσιες διακοπές σε τροπικά κλίματα, μακριά από τις φρικτές συνθήκες ζωής και αγώνα των λατινοαμερικανικών λαών.

Πόσο κριτική επιτρέπεται και πρέπει να είναι η γερμανική και ευρωπαϊκή "Αριστερά" με την Κούβα κάτω απ' αυτές τις συνθήκες; Η απάντηση είναι απλή, αν έχουμε υπόψη την κεντρική προϋπόθεση της αναμενόμενης κρίσης αξιών, δηλαδή ότι το δικαίωμα κριτικής άλλων μπορεί να αποκτηθεί μόνο από την ηθική εγκυρότητα της δικής μας πρακτικής - και μόνο απ' αυτή.

Τη μέρα που η γερμανική και η ευρωπαϊκή "Αριστερά" αναγκάζει την ομοσπονδιακή (γερμανική) κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της από τη "Συμφωνία Επανένωσης" με τη ΓΛΔ απέναντι στην Κούβα. Τη μέρα που θα αναγκάσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να εγκαταλείψει τη συνενοχή της στην κρατικο-τρομοκρατική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα και του Ισραήλ απέναντι στον παλαιστινιακό λαό - αυτή τη μέρα μπορεί η γερμανική "Αριστερά" - ό,τι και να σημαίνει αυτό - να αρχίσει να σκεφθεί πόσο κριτική επιτρέπεται και μπορεί να κάνει στην Κούβα. Οσο αυτό δε γίνεται, αυτή θα 'πρεπε για στοιχειώδεις λόγους ηθικής και δημοκρατικής τάξης να φειστεί την παγκόσμια κοινωνία από την υποκρισία της».