Ο «άνθρωπος με τη ρομφαία» και «συνείδηση του ΠΑΣΟΚ», κ. Κουλούρης, παραχώρησε τη θέση του στον μειλίχιο και πράο οπαδό του ανταγωνισμού, κ. Παπαθανασίου, όπως αλλάζει ο Μανωλιός και βάζει τα ρούχα του αλλιώς.

Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν. Ο μονόδρομος του «ευρωπαϊκού παραδείσου» ξανοίγεται πεντακάθαρος μπροστά μας. Οι ύπουλες κι αμέτρητες παγίδες είναι ακόμα αόρατες. Το σήμα κινδύνου έχει δοθεί μόνο από το ΚΚΕ που τολμά, επιμένει και προειδοποιεί. Η ευρωλαγνεία και η ευρωυποταγή παραμένουν κυρίαρχες. Η αγορά είναι απλησίαστη και τα ρήγματα αλλεπάλληλα.

Οι συνταξιούχοι, οργισμένοι και αγανακτισμένοι, ξαναπήραν τους δρόμους. Στολισμένοι με πικέτες διαμαρτυρίας για την ακρίβεια που καλπάζει και το φτωχό τους βαλάντιο που εξανεμίζεται. Οι καθημερινές ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και όχι μόνο, στα καύσιμα, στα φάρμακα, την ένδυση, τις υπηρεσίες, τις υποτιθέμενες διακοπές, οδηγούν στην πείνα και τη φτώχεια και απαιτούν τη ριζική αλλαγή πορείας.

Είναι μέσα στη φιλοσοφία της, μέσα στα «πιστεύω» της. Εννοιες, όπως νεοφιλελευθερισμός και κοινωνική λαϊκή πολιτική είναι ασυμβίβαστες. Δε συμπίπτουν πουθενά. Το είπαν άλλωστε πεντακάθαρα. «Δεν μπορούμε να επέμβουμε και να ελέγξουμε την αγορά. Βασιζόμαστε στις συμφωνίες κυρίων» - δηλαδή με δυο λόγια, ας αφήσουμε την αγορά να διαμορφωθεί με τη βούληση και το έλεος του κάθε κερδοσκόπου.

Αλλωστε, οι περισσότεροι είμαστε γνώστες για το τι είπε και υποσχέθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ ο ίδιος ο κύριος πρωθυπουργός, συνακολουθούμενος από τον κύριο Γ. Παπανδρέου. Ορκοι πίστης και υποταγής στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και συναγωνισμός για το ποιος από τους δυο έχει τη δυνατότητα να την εξυπηρετήσει καλύτερα.

Εχοντας ήδη εξασφαλίσει πλήθος από προνόμια και κέρδη, ζητάνε ακόμη περισσότερη εύνοια και σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα. Από κοντά συμπαρίσταται και η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, που αρκέστηκε και καλύφθηκε με την αύξηση του ενός ευρώ τη μέρα στα κατώτερα μεροκάματα της πείνας. Και σε ένδειξη και ανάμνηση της μεγάλης τους... επιτυχίας δεν παρέλειψαν και να φωτογραφηθούν κιόλας όλοι μαζί.

Χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και προβληματισμό αυτήν τη φορά - άλλωστε τα ίδια τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει και η άλλη λύση, αυτή του Αγώνα, του Πολιτισμού, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Φιλίας και της Ειρήνης των Λαών. Της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας σε μια Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας και του σοσιαλισμού. Ψήφο στο ΚΚΕ. Που τα προτείνει και παλεύει με συνέπεια γι' αυτά!