Πρόκειται για τα μεγάλα ερωτήματα που γεννά η πρωτοφανής πολεμική ανάπτυξη του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μαζί με το σύνολο των Σωμάτων Ασφαλείας. Ολα δικαιολογούνται στο όνομα της ασφάλειας της Ολυμπιάδας της Αθήνας, ακόμη κι η συνδρομή του ΝΑΤΟ ως επιστέγασμα της δραστηριότητας των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Πολλοί εξηγούν την πρωτοφανή εφαρμογή ηλεκτρονικών συστημάτων και όπλων τελευταίας τεχνολογίας ως μία ευκαιρία της πολεμικής βιομηχανίας και των εταιριών (προστασία ασφάλειας) να κερδίζουν αστρονομικά ποσά. Αυτή η ερμηνεία όσο απλή κι αν φαίνεται είναι σωστή, ιδιαίτερα στην εποχή μας, που η εμπορευματική παραγωγή κινείται κυρίως στα προϊόντα πολεμικής ισχύος και στις υπηρεσίες ασφαλείας. Ομως, δεν αρκεί για να ερμηνεύσει καθολικά το φαινόμενο.

Η Αθήνα διαπιστώνει μία γενική πολεμική κινητοποίηση ως ένα είδος γενικής δοκιμής. Η δραματική ερώτηση που προκύπτει από αυτή τη διαπίστωση έχει δύο πλευρές. Η μία αφορά στον έλεγχο και στην καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων στην Ελλάδα. Είτε προληπτικά στη γέννησή τους είτε στην ανάπτυξή τους. Η άλλη είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε κύριο προωθημένο ιμπεριαλιστικό φρούριο έναντι των αραβικών λαών σήμερα και κάθε βαλκανικού λαού αύριο.