Εβδομη μέρα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Δύο χρυσά στη Συγχρονισμένη Κατάδυση και το Τζούντο και ένα χάλκινο στην Αρση Βαρών, ο απολογισμός των μέχρι τώρα ελληνικών συμμετοχών. Η σκιά της υπόθεσης Κεντέρη - Θάνου - Τζέκου πλανάται μαζί με το «αρχαίο αθάνατο πνεύμα», που οι αρμόδιοι ισχυρίζονται ότι έφεραν πίσω στη χώρα που γέννησε τους Αγώνες.

Και οι επιτυχίες και τα «σκάνδαλα» που αφορούν στο αν ντοπάρονται ή όχι οι αθλητές αποτελούν τη διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος. Μέσα από χρυσές επιτυχίες, αναδεικνύονται τα σοβαρά προβλήματα στον αθλητισμό. «Περάσαμε δύσκολα χρόνια, χωρίς στέγη. Πριν από μόλις έξι μήνες καταφέραμε να μπούμε στο καταδυτήριο του Αγίου Κοσμά», δήλωσε ο προπονητής των χρυσών Ολυμπιονικών στη συγχρονισμένη κατάδυση Μπίμη και Συρανίδη. Οι ίδιοι οι αθλητές λένε: «Πέτρινα χρόνια. Να παίζεις τη ζωή σου κορόνα - γράμματα αν επιχειρήσεις βουτιά. Η αγάπη για το άθλημα μας κράτησε». Τώρα που το χρυσό ήρθε, κάποιοι παράγοντες του αθλήματος καλούν τους χορηγούς για στήριξη. Η είσοδος του κυκλώματος «ανοίγει» κάπως έτσι...

Από την άλλη, ο Κεντέρης. «Ολοι όσοι με σταυρώνουν τώρα, φωτογραφίζονταν μαζί μου μετά από κάθε επιτυχία». Και οι δύο αθλητές που εμπλέκονται στην υπόθεση πρέπει να συνειδητοποίησαν καλά όλες αυτές τις μέρες ότι το κύκλωμα, στο οποίο μπήκαν και αυτοί, είναι αδυσώπητο. Πρέπει να κατάλαβαν πόσο εύκολα από ήρωες γίνονται οι κατηγορούμενοι ντοπαρισμένοι. Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν τρία κρούσματα ντόπινγκ. Δύο στην Πυγμαχία και ένα στην Αρση Βαρών...

Ολα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο αθλητισμός σ' αυτές τις κρατούσες συνθήκες είναι εμπόρευμα. Οι πολυεθνικές, οι χορηγοί, η ΔΟΕ, οι Ομοσπονδίες, οι κυβερνήσεις, η αθλητική ηγεσία, όλοι, μα όλοι, θέλουν να πάρουν μερίδιο από την πώληση του εμπορεύματος. Και ο τρόπος να αυξηθούν οι πωλήσεις είναι τα όλο και μεγαλύτερα ρεκόρ. Και μετά έρχεται η σειρά του ντόπινγκ... Αυτός είναι ο κύκλος. Και είναι δεδομένος.

Πώς θα πάψει να υπάρχει ντόπινγκ; Αν ο αθλητισμός έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και την ικανοποίηση των αναγκών του για άθληση και ισορροπημένη σωματική και ψυχική ανάπτυξη. Αν ο κάθε αθλητής δεν είναι έρμαιο στις οικονομικές ορέξεις των εταιριών. Τότε, που η νεολαία και ο λαός θα αθλούνται μαζικά. Τότε, που οι πρώτοι και οι καλύτεροι θα βγαίνουν από το γήπεδο της γειτονιάς. Κάτι που θέλει συντονισμένο αγώνα και κίνημα υπεράσπισης του αθλητισμού.