Πολλά χρόνια «ακονίζει» ποιητικά την πένα του. Πλήθος ποιημάτων του Θεόδωρου Δ. Πολιτόπουλου έχουν δημοσιευτεί σε αθηναϊκές και επαρχιακές εφημερίδες, σε λογοτεχνικά και μη περιοδικά, όπως «Οι Δρόμοι της Ειρήνης», αφού και η ποίησή του ήταν και παραμένει μια ακόμη έκφραση της έγνοιας του και των αγώνων για το καλό του λαού και του τόπου μας και από αυτήν «περνά» η πρόσφατη ιστορία μας. Είναι ιδρυτής (και πρόεδρος για τέσσερα χρόνια) της Ενωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών και εκδότης - διευθυντής του καλού, και σταθερά εκδιδόμενου, περιοδικού της «Παρουσία (Επιθεώρηση λόγου και τέχνης)». Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τη «Σύγχρονη Εποχή» το βιβλίο του «Η ενέδρα». Βιβλίο, βιωματικής μαρτυρίας και χρησιμότατης - χάρη και στην πληθώρα ιστορικών στοιχείων, ονομάτων αγωνιστών, περιγραφών γεγονότων που περιλαμβάνει - «κατάθεσης» για την ιστοριογραφία, που αφορά στην ΕΑΜική Αντίσταση. Φθινόπωρο του 1941, μαθητής του Γυμνασίου στο Αγρίνιο, ο Θ. Δ. Πολιτόπουλος μυήθηκε από άλλους νέους και συμμαθητές του στις ιδέες του ΕΑΜ. Σύντομα εντάσσεται σε μια οκταμελή, ένοπλη, ΕΠΟΝίτικη ομάδα, με την επωνυμία «Αντάρτης του ΕΛΑΣ» και λίγο αργότερα έγινε «ο πρώτος επίσημος αντάρτης της Δυτικής Στερεάς.

Ο Θ. Πολιτόπουλος, συγκροτεί τις μνήμες του σε «κεφάλαια», στα οποία καταγράφει με ακρίβεια, ιστοριογραφική σαφήνεια, κριτική σκέψη, αλλά και παραστατική «ζωντάνια» τις μνήμες του από τον αγώνα - το δικό του, συναγωνιστών και συναγωνιστριών του, λ.χ της «Μπουμπουλίνας» - και τις ηρωικές απελευθερωτικές μάχες του ΕΛΑΣ σε βουνά, χωριά και πόλεις. Ο συγγραφέας δε «διηγείται» απλά και μόνον όσα έζησε, αλλά τα «βλέπει» και μέσα από μια συντομογράφηση των γενικότερων πολιτικοστρατιωτικών εξελίξεων, ενώ με ειδικό παράρτημα αναφέρεται στη μάχη της Γουρίτσας. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στοιχείο του βιβλίου είναι το εξαιρετικό, διδακτικότατο «απόσταγμα» των βιωμάτων, συναισθημάτων και ιδεών του Θ. Πολιτόπουλου για την ουσιώδη διαφορά μεταξύ του αναγκαστικά στρατευμένου, του στρατιώτη, και του εθελοντικά στρατευμένου, του αντάρτη: «Ημασταν εθελοντές και ζούσαμε για τον απελευθερωτικό αγώνα μας, οραματιζόμασταν τη νίκη και την ανάσταση(...)». Στήριγμα του αντάρτη, όπως τονίζει ο συγγραφέας, είναι «η πειθαρχία, η οργανωμένη, καλά σχεδιασμένη δράση, το σφικτοδέσιμο των συναγωνιστών, η αλληλοβοήθεια, η κατανόηση, το πάθος για την επιτυχία του σκοπού, η πίστη στη νίκη. Ο αντάρτης διαφέρει από το στρατιώτη. Στρατεύεσαι γιατί το επιβάλει το Σύνταγμα. Αντάρτης γίνεσαι γιατί το θέλεις ο ίδιος».