Πώς εξηγείται η περίπτωση ενός απλού ανθρώπου, τέκνου εργατών, να δουλεύει από δεκάχρονο παιδάκι -από το 1923- μέχρι τα εβδομήντα τέσσερα χρόνια του -το 2001- σε ένα βιβλιοπωλείο; Αυτός ο 74χρονος μόχθος ήταν απλώς βιοπορισμός ή μεγάλη, βαθιά αγάπη για το βιβλίο, τους δημιουργούς και αποδέκτες του; Προπάντων το δεύτερο ήταν. Αναφερόμαστε στον υπάλληλο της «Εστίας» Νίκο Παντελάκη και στο βιβλίο του «Σαν να διάβασα ένα βιβλίο (Ο βιβλιοπώλης της "Εστίας" αφηγείται)» (εκδόσεις «Εστίας»). Η πηγαία και ελκυστική προφορική αφήγηση αυτού του αφανούς εργάτη του βιβλίου (καταγράφηκε από τους Απόστολο Διαμαντή, Κυριάκο Ντελόπουλο, Παναγιώτη Σουλτάνη, Εύα Καραϊτίδη), αποτελεί πολύτιμη μαρτυρία του πνευματικού και εκδοτικού γίγνεσθαι στον τόπο μας στον 20ό αιώνα, με απόηχους και από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, οπότε δημιουργήθηκε το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας». Ο ακάματος Ν. Παντελάκης, ο οποίος βοηθούσε στο υπόγειο του βιβλιοπωλείου «Εστία» (στη Σόλωνος), τις αναζητήσεις των ρεκτών παλιών βιβλίων, είναι η ζωντανή μνήμη - μαρτυρία της πνευματικής και εκδοτικής μας «περιπέτειας». Η αφήγησή του «ζωγραφίζει» όχι μόνο το δύσκολο αγώνα παραγωγής, προβολής, διακίνησης του βιβλίου και σε χρόνια δίσεκτα (όλοι οι βιβλιοπώλες ήταν στο ΕΑΜ, λέει ο μπαρπα-Νίκος), αλλά και τα ανθρώπινα, καθημερινά «πορτρέτα» μεγάλων δημιουργών διαφόρων γενεών, μεταξύ των οποίων και οι: Παλαμάς, Ξενόπουλος, Βλαχογιάννης, Βάρναλης, Αυγέρης, Ε. Αλεξίου, Μυριβήλης κ.ά.