Οι «προστάτες» των συμφερόντων των εργαζομένων «ξαναχτύπησαν», επαναφέροντας στην επικαιρότητα θέμα ασφαλιστικού. Και τέτοιες παρεμβάσεις είχαμε την τελευταία βδομάδα πολλές. Από την ηγεσία του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) μέχρι τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνα. Ολες οι παρεμβάσεις κινούνται γύρω από τη «γραμμή» του ΔΝΤ, που με την τελευταία έκθεσή του, θεωρεί «ανεπαρκή» την προπέρσινη ασφαλιστική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ, επειδή - όπως αναφέρει - «μακροπρόθεσμα τα κόστη των συντάξεων και των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης, τα οποία σχετίζονται με τη γήρανση του πληθυσμού, αποτελούν μια καθαρή απειλή για τη βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών». Στο «διά ταύτα», το ΔΝΤ κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει «εδώ και τώρα» σε νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, υποστηρίζοντας πως «αν το πρόβλημα δεν επιλυθεί, η σύνταξη του καθενός θα βρεθεί σταδιακά σε κίνδυνο»!

Οι συνεχείς παρεμβάσεις των παραπάνω φορέων, μαρτυρούν ότι υπάρχει πρόβλημα με το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας, το οποίο όμως, δε δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. Γιατί, αποτελεί δε κοινό μυστικό, πως τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων οφείλονται κυρίως στην ανοχή των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απέναντι τόσο στην ανασφάλιστη εργασία και στο όργιο εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής (στην οποία επιδόθηκαν και επιδίδονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες) καθώς και στο γεγονός ότι το ίδιο το κράτος δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Οπως επίσης, αποτελεί κοινό μυστικό, πως αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, αργά ή γρήγορα αρκετά ταμεία θα βρεθούν, πράγματι, σε αδυναμία πληρωμής των συντάξεων.

Το ΔΝΤ, βέβαια και όσοι υπερασπίζονται τη «γραμμή» του, δεν εγείρουν θέμα ασφαλιστικού επειδή ανησυχούν για τα προβλήματα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος αλλά επειδή θέλουν να διασφαλίσουν ότι τα «σπασμένα» της λεηλασίας των ασφαλιστικών ταμείων θα πληρώσουν και αυτή τη φορά οι εργαζόμενοι, που δε φταίνε σε τίποτε. Απέναντι σε όλους εκείνους, που αναζητούν την «εξυγίανση» των ασφαλιστικών ταμείων με τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση του συντάξιμου χρόνου κλπ., οι εργαζόμενοι έχουν μόνο μια λύση. Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να αγωνιστούν όχι μόνο για την αποτροπή λήψης νέων αντιασφαλιστικών μέτρων αλλά για την ανατροπή της πολιτικής που παράγει και αναπαράγει τα αδιέξοδα για το λαό και τη χώρα.