Η κυβέρνηση της ΝΔ επικαλείται το νόμο του ΠΑΣΟΚ 3029, για να ξεδιπλώσει την αντιασφαλιστική της επίθεση σε βάρος των τραπεζοϋπαλλήλων, να υπονομεύσει το ΙΚΑ και συνολικά τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των ασφαλισμένων, εργαζομένων και συνταξιούχων. Και λέμε επικαλείται, γιατί ενώ πράγματι η τροπολογία για τα Ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων, πατάει πάνω στον 3029/2002, γνωστό και ως νόμο Ρέππα, «χτίζει» πάνω στα δικά του θεμέλια, εντούτοις η πολιτική απόφαση, για την παραπέρα ανατροπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων χρεώνεται στη σημερινή κυβέρνηση. Τα αντιασφαλιστικά εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι για τη ΝΔ, να διαιωνίσει αυτά τα εγκλήματα και πολύ περισσότερο να διαπράξει και νέα.

Ο νόμος 3029 είχε ως βασικούς άξονες για τις παραπέρα ανατροπές των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, τον υπολογισμό της σύνταξης στο 70% του μέσου όρου των μισθών των πέντε τελευταίων χρόνων δουλιάς και όχι το 80% που ζητά το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, και καθόριζε την κρατική συμμετοχή στο ΙΚΑ στο 1% του ΑΕΠ. Σήμερα, ακόμη και δικές τους μελέτες εκτιμούν πως χρειάζεται το διπλάσιο.

Καθόριζε επίσης με το άρθρο 5 την ένταξη των λεγόμενων «ειδικών ταμείων» στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ για κύρια σύνταξη (στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα Ταμεία των τραπεζών) το αργότερο μέχρι 1.1.2008. Αυτή ακριβώς η διάταξη γίνεται σήμερα πραγματικότητα με την τροπολογία της ΝΔ για τα Ταμεία όλων των πιστωτικών ιδρυμάτων, από 1.1.2006. Συντομεύεται, δηλαδή, η ένταξη κατά δύο χρόνια. Ομως, η ένταξη στο ΙΚΑ σημαίνει πρακτικά εξίσωση των δικαιωμάτων προς τα κάτω. Ειδικά για τους ασφαλισμένους μετά το 1993 στα ειδικά ταμεία, με την τροπολογία της ΝΔ, τα όποια δικαιώματα είχαν κατοχυρώσει μέχρι σήμερα, ουσιαστικά απαλλοτριώνονται. Για τους ασφαλισμένους μετά την 1/1/2005 εφαρμόζονται τα ισχύοντα του ΙΚΑ ΕΤΑΜ. Αρα η ισοπέδωση μέσω της υπαγωγής στο ΙΚΑ συντελείται οριστικά.

Ταυτόχρονα, ο νόμος 3029, άνοιγε την Κερκόπορτα, για το πώς οι μέτοχοι, οι τραπεζίτες κατά κύριο λόγο, αλλά και αυτοί που μετέχουν πλέον στην ιδιοκτησία των ΔΕΚΟ, (π.χ. ΟΤΕ), θα ξεφορτώνονταν τις υποχρεώσεις τους και θα τις μετέτρεπαν σε ελλείμματα του ΙΚΑ. Βεβαίως, αυτό δε γίνεται ευθέως. Ετσι στο ίδιο άρθρο, παράγραφος 11, προβλέπεται ότι με Υπουργική Απόφαση καθορίζεται «η χρονική διάρκεια ισχύος της υποχρέωσης για κάλυψη των ετήσιων οργανικών ελλειμμάτων» που προβλέπεται από τον 2084. Εδώ όμως βρίσκεται και η Κερκόπορτα. Στην πράξη αυτό εφαρμόστηκε στην περίπτωση του ΤΑΠΙΛΤ, που ενώ παρουσίαζε ελλείμματα ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το υπήγαγε στο ΙΚΑ, χωρίς να αναγνωρίσει κανένα οργανικό έλλειμμα, το οποίο έπρεπε να αναλάβει η τράπεζα «Αλφα». Το ίδιο επαναλαμβάνεται σήμερα και στην περίπτωση των Ταμείων που περιλαμβάνονται στην τροπολογία. Η ένταξή τους στο ΙΚΑ δεν προβλέπει τη χρηματοδότηση και την κάλυψη των οργανικών ελλειμμάτων από τους εργοδότες. Ενα έλλειμμα μάλιστα που ο ίδιος ο διοικητής του ΙΚΑ, το όρισε στα 9 δισ. ευρώ.

Ομως, ανεξάρτητα από το πώς η μία κυβέρνηση αξιοποιεί το νομοθετικό έργο της προηγούμενης, το κύριο σε αυτή την περίπτωση είναι η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται, για να αποφασιστούν αντιασφαλιστικά μέτρα. Ετσι, τόσο στον 3029, όσο και στην τροπολογία της ΝΔ, κύριο ιδεολογικό όπλο είναι οι λεγόμενες «ανισότητες» του συνταξιοδοτικού συστήματος. Το γεγονός δηλαδή ότι κάποιος ασφαλισμένος σε ένα Ταμείο έχει περισσότερα δικαιώματα από κάποιον άλλο. Αυτήν την αντιδραστική «εξισωτική» προς τα κάτω αντίληψη επικαλούνται σκόπιμα ως στοιχείο δικαιοσύνης και τα δύο κόμματα για να στηρίξουν τα αντιασφαλιστικά τους μέτρα.