Η υπεραξία που απομυζά το ελληνικό κατασκευαστικό κεφάλαιο από την εργασία περίπου 328.000 απασχολούμενων στον κλάδο είναι τεράστια. Μόνο από το 1997 μέχρι το 2003, η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 64%! Ετσι, αν το 1997 ο εργοδότης κέρδιζε από τη δουλιά κάθε οικοδόμου 25.300 ευρώ κατά μέσον όρο (στοιχεία ΕΣΥΕ), το 2003 έφτασε να κερδίζει 41.500 ευρώ ανά εργαζόμενο! Τα μεγέθη περιγράφουν ανάγλυφα το βάθεμα της εκμετάλλευσης σε βάρος των εργαζομένων. Ενταση της δουλιάς, εξαντλητικά ωράρια, περισσότερη απλήρωτη εργασία, για να τονωθεί η «ανταγωνιστικότητα» του ντόπιου κατασκευαστικού κεφαλαίου, να κερδίσουν οι μεγαλοεργολάβοι ακόμα περισσότερα από τον ιδρώτα χιλιάδων Ελλήνων και μεταναστών εργατών.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, οι εργατοϋπάλληλοι στον κλάδο αποτελούσαν το 2003 το 8% στο σύνολο των απασχολούμενων της χώρας. Αν συνυπολογήσει κανείς τη «μαύρη» εργασία, τότε ο αριθμός των 328.000 απασχολούμενων στον κλάδο διευρύνεται κατά πολύ. Από το 1997 μέχρι το 2003, ο αριθμός των εργαζομένων αυξήθηκε κατά 32%. Από το σύνολο των εργαζομένων, οι 277.500 (ποσοστό 84,7%) είναι εργατοτεχνίτες, δηλαδή ανειδίκευτοι εργάτες, βοηθοί τεχνίτες, τεχνίτες, οδηγοί και άλλοι, που απασχολούνται στα εργοτάξια και τα γιαπιά. Πρόκειται για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, από την εκμετάλλευση των οποίων το κατασκευαστικό κεφάλαιο κερδίζει εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.

Η πίτα που μοιράζονται οι κατασκευαστικές αυξάνει χρόνο με το χρόνο, αναντίστοιχα με τα μεροκάματα των εργαζόμενων. Το 2003, 14 μεγαλοκατασκευαστικοί κολοσσοί ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν το 25,2% της συνολικής οικοδομικής δραστηριότητας - δημόσιας και ιδιωτικής - της χώρας. Η αξία του συνολικού προϊόντος στον κλάδο των κατασκευών τριπλασιάστηκε σχεδόν μέσα σε 8 χρόνια: Από 5,1 δισ. ευρώ το 1995, έφτασε το 2003 στα 13,6 δισ. ευρώ. Πακτωλοί χρημάτων κατέληξαν στα ταμεία των μεγαλοεργολάβων στο όνομα της «ανάπτυξης», για την κατασκευή έργων που σήμερα ο ελληνικός λαός καλείται να ξαναπληρώσει διπλά και τρίδιπλα, όπως, για παράδειγμα, τα Ολυμπιακά έργα, από την κατασκευή των οποίων πλούτισε μια χούφτα μεγαλοκατασκευαστών και σήμερα δίνονται βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Την ίδια στιγμή, κυβέρνηση και κεφάλαιο κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να αποκρύψουν ότι η Ολυμπιάδα στοιχειώθηκε από τα πτώματα 13 οικοδόμων που σκοτώθηκαν στα έργα και από χιλιάδες άλλους σακατεμένους στα εργοτάξια, στο όνομα της επιτυχίας του «εθνικού στόχου» του κεφαλαίου.

Και μπορεί ο κλάδος των κατασκευών να χαρακτηρίζεται σαν «ατμομηχανή» για την «ανάπτυξη» της ελληνικής οικονομίας, πρόκειται ωστόσο για μιαν «ανάπτυξη» που αφορά τα κέρδη του κατασκευαστικού κεφαλαίου και μόνον. Αυτό αποδεικνύει και η σχέση ανάμεσα στα κέρδη των εργοδοτών και τα μεροκάματα των ανειδίκευτων οικοδόμων. Ετσι, οι πέντε πρώτες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο κατασκευαστικές κοινοπραξίες παρουσίασαν το 2002 τα παρακάτω μεικτά κέρδη - σε παρένθεση, τα αντίστοιχα κέρδη του 2001, όπως καταγράφονται στον «Ελληνικό Οικονομικό Οδηγό» της ICAP (έκδοση 2004, 3ος τόμος):

• ΤΕΡΝΑ ΑΕ: 29.195.681 ευρώ (7.172.940)
• ΑΚΤΩΡ ΑΕ: 25.161.060 ευρώ (20.651.667)
• ΑΒΑΞ ΑΕ: 19.784.912 ευρώ (14.207.425)
• ΑΛΤΕ ΑΕ: 18.356.101 ευρώ (20.826.974)
• ΑΘΕΝΑ ΑΕ: 15.332.457 ευρώ (8.529.605)

Την ίδια στιγμή, το 1999, το βασικό μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη ήταν στα 29,18 ευρώ, για να φτάσει σήμερα τα 38,71 ευρώ. Μεροκάματο, που υπολείπεται κατά πολύ των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών των οικοδόμων και είναι αναλογικά υποπολλαπλάσιο των υπερκερδών των μεγαλοκατασκευαστικών κοινοπραξιών, που αυγαταίνουν χρόνο με το χρόνο...