Τα κέρδη του κεφαλαίου «τρέφονται» με αίμα... | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Τα κέρδη του κεφαλαίου «τρέφονται» με αίμα...

Από το 1991 μέχρι σήμερα, ο κλάδος των οικοδόμων μετράει σχεδόν 700 νεκρούς και σακατεμένους, σύμφωνα με τα επίσημα μόνο στοιχεία

Ο θάνατος παραμονεύει παντού... Στο γιαπί, στο εργοτάξιο, στο χαντάκι, σε κάθε σημείο που η εργοδοσία και η κυρίαρχη πολιτική μετράει το κέρδος σε ανθρώπινες ζωές...

«Καμιτσιώρης Στέλιος. 18 χρόνων. Θανατηφόρο, 10/1/1991. Ακούμπησαν τα σίδερα σε καλώδια της ΔΕΗ. Θεσσαλονίκη - Ασπροβάλτα».

«Λέκκα Τόμυ. 27 χρόνων. Θανατηφόρο, 26/5/2005. Ηλεκτροπληξία. Σιδέρωνε πλάκα διώροφης οικοδομής κάτω από το δίκτυο μεγάλης τάσης της ΔΕΗ και κάηκε. Ζάκυνθος».

Ο πρώτος και ο τελευταίος οικοδόμος μιας μακράς λίστας 689 εργατών του κλάδου που έχασαν τη ζωή τους στο μεροκάματο ή σακατεύτηκαν σοβαρά την ώρα της δουλιάς στα εργοτάξια και τα γιαπιά από το 1991 μέχρι και τον περασμένο Μάη. Χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν πιο ελαφριά, ή σακατεύτηκαν, πιθανά να σκοτώθηκαν επιτόπου ή να ξεψύχησαν σε κάποιο νοσοκομείο, χωρίς ποτέ να δηλωθούν στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας. Η παντελής έλλειψη ελέγχων στις οικοδομές, το ανύπαρκτο προσωπικό στις Επιθεωρήσεις και η εργοδοτική τρομοκρατία, παρέχουν τον κατάλληλο μανδύα στο κατασκευαστικό κεφάλαιο να συγκαλύπτει τα εγκλήματά του στους τόπους δουλιάς.

Συνολικά, από το 1991, ο κλάδος μετρά 436 νεκρούς συναδέλφους και 253 σοβαρά τραυματισμένους. Η πιο εγκληματική χρονιά υπήρξε το 2003, χρονιά που το ντόπιο κεφάλαιο «έχτιζε» πυρετωδώς το «εθνικό όραμα» της Ολυμπιάδας: 50 εργάτες στην οικοδομή έχασαν τη ζωή τους και 41 τραυματίστηκαν σοβαρά, σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία. Η χρυσή δεκαετία για τους μεγαλοεργολάβους, αποδείχτηκε νεκροταφείο για τους εργάτες...

1991: 25 νεκροί
1992: 36 νεκροί
1993: 35 νεκροί
1994: 22 νεκροί
1995: 11 νεκροί
1996: 26 νεκροί
1997: 30 νεκροί
1998: 16 νεκροί
1999: 38 νεκροί
2000: 23 νεκροί
2001: 29 νεκροί
2002: 45 νεκροί
2003: 50 νεκροί
2004: 38 νεκροί
2005 (Μάης): 12 νεκροί, και η λίστα δεν έχει τέλος...

Το αίμα στο καπέλο είναι αδιάψευστος μάρτυρας: Ο οικοδόμος που το φορούσε, λίγες ώρες πριν, βρισκόταν θαμμένος κάτω από μαδέρια και σκαλωσιές στο εργοτάξιο των ΕΛΤΑ στο Κρυονέρι

Ο κλάδος των κατασκευών κρατάει τα σκήπτρα στο φόρο αίματος που πληρώνει κάθε χρόνο η εργατική τάξη, θυσία στα εργοδοτικά υπερκέρδη. Το κεφάλαιο αδιαφορεί για τη ζωή του εργάτη. Τα μέτρα ασφάλειας κοστίζουν, κόβουν μερίδιο από τα κέρδη. Η ζωή του ανειδίκευτου εργάτη στην οικοδομή είναι αναλώσιμη. Εύκολα θα βρεθεί αντικαταστάτης και σπάνια ο εγκληματίας εργοδότης θα βρεθεί στο δικαστήριο ή στη φυλακή.

Οι μεγαλοκατασκευαστές δρουν ασύδοτα, ενθαρρημένοι από την πολιτική που ταυτίζει την «ανάπτυξη» με τους δείκτες της κερδοφορίας τους. Ενδεικτικό της ανεξέλεγκτης κατάστασης που επικρατεί στους χώρους δουλιάς των οικοδόμων είναι και το γεγονός ότι οι έλεγχοι του ΣΕΠΕ μειώνονται αντί να αυξάνονται τα τελευταία χρόνια: Οι Τεχνικές και Υγειονομικές Επιθεωρήσεις το 2004 έκαναν 26.161 ελέγχους, το 2003 28.325 ελέγχους, το 2002 30.044 ελέγχους και το 2001 31.072 ελέγχους. Την ίδια στιγμή, το Κέντρο Διάγνωσης και Ιατρικής της Εργασίας του ΙΚΑ για 2.500.000 εργαζόμενους διαθέτει λιγότερο από είκοσι άτομα προσωπικό...