Τους ασκούς του Αιόλου ανοίγει η Ευρωπαϊκή Ενωση με τη νέα οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Η νέα οδηγία που προωθεί η Κομισιόν και η οποία ήταν στην ατζέντα του Συμβουλίου των υπουργών Απασχόλησης στις 4 Οκτώβρη, όχι μόνο χειροτερεύει το ήδη ευέλικτο καθεστώς που δρομολόγησε το Μάαστριχτ, αλλά αποτελεί απροκάλυπτη ρεβανσιστική επίθεση του ευρωπαϊκού και μονοπωλιακού κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Τη σημασία αυτής της οδηγίας για το Κεφάλαιο την ανέδειξε ο Ελληνας Επίτροπος Σ. Δήμας όταν παρουσιάζοντας τις αλλαγές που επιφέρει, στις 22 Σεπτέμβρη, δήλωνε ότι αυτές «ανταποκρίνονται στις ανάγκες της σύγχρονης ευρωπαϊκής οικονομίας, ώστε οι επιχειρήσεις να αποκτήσουν μεγαλύτερη ευελιξία και μεγαλύτερες δυνατότητες στις απαιτήσεις των δραστηριοτήτων τους»!

Η διάρκεια της εργάσιμης ημέρας και ο ορισμός του χρόνου εργασίας αποτελούν πεδίο σκληρών ταξικών αγώνων που χαρακτηρίζουν την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο. Εναν αιώνα και πλέον από τότε που οι εργάτες της Ευρώπης και της ΗΠΑ έθεταν ως αίτημα, οκτώ ώρες εργασίας, οκτώ ώρες ελεύθερου χρόνου, οκτώ ώρες ανάπαυσης, επιχειρείται επάνοδος στο βαθύ παρελθόν. Τα επιτελεία της ΕΕ, επιχειρούν να γυρίσουν πίσω τον τροχό της ιστορίας. Και σε αυτό το πισωγύρισμα έχουν τη στήριξη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, ενώ στο εσωτερικό με μια σειρά αντεργατικά νομοθετήματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «εμπλουτίζουν» την εργατική νομοθεσία.

Η νέα οδηγία, με τη δυνατότητα που δίνει για διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, αλλά και με τον νέο ορισμό για το τι θεωρείται εργάσιμος χρόνος, χτυπάει στον πυρήνα των εργατικών κατακτήσεων.

Ετσι ενώ σύμφωνα με το ελληνικό εργατικό δίκαιο ο ορισμός του χρόνου εργασίας είναι ο χρόνος κατά τον οποίο «ο εργαζόμενος βρίσκεται στη διάθεση του εργοδότη χωρίς να απαιτείται πραγματική απασχόληση», με την οδηγία 93/104/ΕΚ η Ευρωπαϊκή Ενωση προσέθεσε στον ορισμό τη φράση: «Και ασκεί (ο εργαζόμενος) τη δραστηριότητά του ή τα καθήκοντά του»..!

Πάνω σε αυτή τη βάση, σήμερα η Κομισιόν, κατ' απαίτηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου επανακαθορίζει τον χρόνο εργασίας με ακόμα χειρότερους όρους για τους εργαζόμενους.