Φυσικά, οι «Θέσεις» είναι ένα κείμενο πολιτικό. Περιγράφει τη διεθνή κατάσταση όχι με αφηρημένες, θεωρητικές εκφράσεις, αλλά με αναφορές σε συγκεκριμένα γεγονότα, όπως αυτά προκαλούνται από τις πολιτικές αποφάσεις συγκεκριμένων κυβερνήσεων.

Τέλος, το κείμενο των «Θέσεων», και αναφέρομαι, φυσικά, στο εισαγωγικό τους κεφάλαιο, μια και στο σημερινό μου σημείωμα αυτό το κεφαλαίο θέλω να σχολιάσω, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι προσεγγίζοντας όχι μόνο τις συγκεκριμένες, πολιτικές του αναφορές, αλλά και τη λεκτική του σημειολογία. Και με τη βοήθεια αυτής της προσέγγισης είμαι σε θέση να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι οι «Θέσεις», (και το συμπέρασμα αυτό ισχύει και για τα άλλα κεφάλαια των «Θέσεων», δεν είναι της ώρας όμως) χρειάζονται πολλές προσεκτικές αναγνώσεις.

Να κατανοήσουμε, τέλος, τη σχέση τους με την Ιστορική συγκυρία και να αντιληφθούμε την Ορθή Λογική τους, που απομακρύνει τις «Θέσεις» από τη συνοπτική λειτουργία ενός απλού, διαδηλωτικού συνθήματος και τις καθιστά εντέλει ένα πλήρες Επαναστατικό «μανιφέστο», που εδράζεται, με σιγουριά, στη θεωρητική υποδομή των κομματικών μας αντιλήψεων, αλλά και στις ιστορικές εμπειρίες του ΚΚΕ.

Που αξιοποιεί στο σύνολό της την καθοδηγητική σημασία της καθημερινής μας δράσης και μετατρέπει την «οριζόντια» και επιφανειακή λειτουργία των πρόχειρων, πολλές φορές, λέξεών μας σε «κάθετη» διείσδυση στην επικίνδυνα στομωμένη συνείδηση της νεοελληνικής κοινωνίας.