Ο Καμίλ Τεκίν Σουρέκ

-- Διαβάσαμε πρόσφατα δελτίο Τύπου με το οποίο γνωστοποιούσατε ότι η «Evrensel», η εφημερίδα του κόμματός σας, απειλείται εκ νέου με κλείσιμο. Τι ακριβώς συμβαίνει, και γιατί τώρα;

-- Η κυβέρνηση του κόμματος Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (ΑΚ) επιχειρεί να αποδείξει στην Ευρωπαϊκή Ενωση ότι προχωρά σε μεταρρυθμίσεις, αλλάζει την πολιτική της, και τα παρόμοια. Πρόκειται απλώς για μια παράσταση. Που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα: Δεν εφαρμόζονται οι μεταρρυθμίσεις αυτές. Η εφημερίδα μας, η «Evrensel», διώκεται, όπως και η εφημερίδα που εκφράζει το κουρδικό κίνημα, η «Ulkede Ozgur Gundem». Η τελευταία δίωξη εναντίον της δικής μας εφημερίδας έγινε με αφορμή ένα σκίτσο. Σατίριζε τη σχέση του πρωθυπουργού (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) με ένα μεγαλοπαράγοντα -- η κυβέρνηση πήγε την «Evrensel» στο δικαστήριο. Επέβαλαν στην εφημερίδα μας πρόστιμο 10.000 δολαρίων περίπου. Πρόκειται για μια απόδειξη, αν χρειαζόταν καμία, ότι οι μεταρρυθμίσεις γίνονται μόνο στα χαρτιά.

Δε θα υποχωρήσουμε. Συλλέγουμε κεφάλαια ώστε να συνεχίσουμε την έκδοση της εφημερίδας μας. Υπήρξε υποστήριξη προς εμάς από χώρες της Ευρώπης, και είναι ίσως λάθος το ότι δεν κάναμε μια καμπάνια διεθνούς υποστήριξης από κόμματα της Αριστεράς στην Ευρώπη και ευρύτερα.

Associated Press

Παλαιότερη αντιπολεμική κινητοποίηση του EMEP. Ο τουρκικός λαός, επισημαίνει ο Κ. Τ. Σουρέκ, «εξακολουθεί να αντιτίθεται σε κάθε εμπλοκή» στο Ιράκ

-- Ναι, αυτή είναι η γνώμη μας. Δημοσιεύσαμε ένα σχετικό άρθρο στην εφημερίδα μας προ ημερών. Η Τουρκία εκχωρεί τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι Βρυξέλλες προφανώς θέλουν να κυριαρχήσουν στην Τουρκία.

Οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις γνωρίζουν πολύ καλά ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις για το λεγόμενο εκδημοκρατισμό της, αλλά το παραβλέπουν. Προσποιούνται πως όλα πάνε πολύ καλά.

Συνδεδεμένα μεγάλα προβλήματα είναι το Κυπριακό, το Κουρδικό, το Αρμενικό και άλλα μειονοτικά ζητήματα. Αυτά θα δημιουργήσουν σοβαρές πολιτικές συγκρούσεις.

-- Υπάρχουν και οικονομικές αξιώσεις από την ΕΕ. Συζητήθηκε πολύ η «περιστολή» του αγροτικού τομέα. Πώς νομίζετε ότι θα επηρεάσει την τουρκική εργατική τάξη και το λαό η διαδικασία ένταξης;

-- Εχουν ήδη αρχίσει, εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια, σφοδρές επιθέσεις εναντίον των αγροτών. Κάθε υποστήριξη προς τους αγρότες έχει μειωθεί, αν δεν έχει σταματήσει τελείως. Πολλά από τα παλαιότερα παραγόμενα εγχωρίως προϊόντα έχουν ήδη αρχίσει να εισάγονται στη χώρα!

Είναι χαρακτηριστική η εξάρτηση που ήδη επιβάλλεται στον τουρκικό αγροτικό τομέα, με την εισαγωγή σπόρων από άλλες χώρες. Το 40% του τουρκικού ΑΕΠ, ένα γιγάντιο κομμάτι της οικονομίας της χώρας μας, προκύπτει από τη γεωργία, όμως οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ αποσκοπούν στο να το μειώσουν στο 8%! Αυτό θα σημάνει μια σειρά ακόμη σφοδρότερων επιθέσεων σε βάρος του τουρκικού λαού.

-- Συνειδητοποιεί, όμως, ο τουρκικός λαός τι σημαίνουν οι ευρωπαϊκές επιταγές, και πώς αντιδρά;

-- Ειδικά όσον αφορά στην Ευρώπη, και το τι αυτή απαιτεί, ο λαός δε γνωρίζει τίποτα. Αλλά, όπως προείπα, το 40% που είναι η αγροτιά, θα εξαλειφθεί. Πρόκειται για ανθρώπους που ζουν στα χωριά κυρίως. Πιθανότατα, θα εξαναγκαστούν να μεταναστεύσουν, να κινηθούν προς τις πόλεις. Θα δουν τότε, δυστυχώς πολύ αργά, το αληθινό πρόσωπο της ΕΕ, όταν θα ξεσπούν σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα. Μετά το Δεκέμβρη, θα αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης. Τότε θα συζητηθεί τι σημαίνουν όλα αυτά.

-- Στο πολιτικό σκηνικό, διαπιστώνονται υπόγειες τάσεις και μια τεχνητή «κινητικότητα». Μετακινήσεις στην αντιπολίτευση, εντάσεις στο κυβερνών κόμμα, ζυμώσεις. Πώς βλέπετε την κατάσταση;

-- Τα δύο κόμματα της Βουλής, το AK και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΛΚ), έχουν παρόμοιες πολιτικές και στοχεύσεις. Το ΑΚ εμφανίζεται πιο φιλελεύθερο, πιο προσανατολισμένο στην ΕΕ. Ενώ το ΡΛΚ έχει ενσωματώσει στις τάξεις του, χαρακτηριστικά, ένα πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας (σ.σ. τον Κεμάλ Ντερβίς).

Ετσι, επικεντρώνονται σε δευτερεύοντα θέματα, στα οποία επιδεικνύουν τις διαφορές τους. Παράδειγμα, η κρίση σχετικά με το νόμο περί μοιχείας. Πρόκειται για μια κακή παράσταση.

Προς το παρόν, δε μοιάζει να υπάρχει εναλλακτική λύση πέρα από το AK, αλλά αν αυτό το πολιτικό κόμμα εναντιωθεί στις πολιτικές της ΕΕ ή / και των ΗΠΑ, θα το «αναμορφώσουν», και θα το ξαναφέρουν στην εξουσία, με νέο όνομα πιθανώς.

-- Φοβάστε ότι ο παρατεταμένος πόλεμος χαμηλής έντασης στις κουρδικές περιοχές, στην Τουρκία και στο φλεγόμενο Ιράκ, θα «χρησιμοποιηθεί» από κάποιους κύκλους;

-- Δεν αναμένεται ότι θα ξεσπάσει κρίση προς το παρόν, διότι η Αμερική αναμειγνύεται ενεργά. Οι Αμερικανοί διατηρούν καλές σχέσεις με τους Μπαρζάνι και Ταλαμπάνι. Τα τελευταία δύο χρόνια το PKK έπαιρνε μια στάση εναντίον των Αμερικανών, αλλά τώρα οι ΗΠΑ φαίνεται πως διέσπασαν την παράταξη σε δύο κομμάτια, και χρησιμοποιούν ανθρώπους του σε καίριες θέσεις, όπως τον Οσμάν Οτζαλάν, για να το ελέγξουν.

Οι εξελίξεις προκαλούν τεράστια σύγχυση εντός PKK. Ανησυχούμε ότι οι Αμερικανοί μπορεί να χρησιμοποιήσουν τμήματά του για να δημιουργήσουν σημαντικά προβλήματα, αν κρίνουν ότι αυτό ευνοεί τα συμφέροντά τους.

-- Συμμαχείτε σε σταθερή βάση με κουρδικά μετριοπαθή κόμματα. Θεωρείτε ότι μια επικίνδυνη πόλωση μπορεί να αποτραπεί;

-- Συμμαχώντας με το κουρδικό κίνημα, έχουμε ως κύριο σκοπό μας να απαλείψουμε τις προκαταλήψεις και κάθε αφορμή έντασης μεταξύ του κουρδικού και του τουρκικού λαού. Ωστόσο, μεγάλο τμήμα του κουρδικού κινήματος δεν συνεργάζεται και δεν αναμειγνύεται με το εργατικό κίνημα, τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Καταβάλλουμε προσπάθεια ώστε να προτάξουμε τα προβλήματα και τα αιτήματα των εργαζομένων, Τούρκων και Κούρδων, να δώσουμε μαζί τη μάχη. Αυτή είναι η στρατηγική μας.

Λέμε στους Κούρδους ότι είναι προς το συμφέρον τους να δώσουν τη μάχη μαζί μας, και λέμε στα συνδικάτα και στην εργατική τάξη ότι πρέπει να εντάξουμε το κουρδικό κίνημα, διαφορετικά δυνάμεις, όπως η Αμερική, θα το χρησιμοποιήσουν εναντίον μας.

-- Πάντως, οι ΗΠΑ αξιώνουν ακόμα από την Τουρκία να εμπλακεί στο Ιράκ, αν όχι στρατιωτικά, επιχειρηματικά και οικονομικά. Καταγράφονται απαγωγές Τούρκων εργαζομένων, κλπ. Πώς αντιμετωπίζει τα γεγονότα η κοινή γνώμη στη χώρα σας;

-- Το συντριπτικό ποσοστό του τουρκικού λαού εναντιώθηκε στον πόλεμο και στην κατοχή του Ιράκ. Τώρα, που πολλοί εργαζόμενοι, κυρίως οδηγοί, πάνε στο Ιράκ, απάγονται και κρατούνται ως όμηροι, ο λαός δεν εξεγείρεται τόσο εναντίον τους, όσο κατά της τουρκικής κυβέρνησης. Πάνε εκεί λόγω της φτώχειας - φυσικά δεν πληρώνονται πολύ καλύτερα. Προς τι όλα αυτά; Φθηνό εργατικό δυναμικό για τις δυνάμεις κατοχής. Η κυβέρνηση και οι επιχειρήσεις κερδίζουν χρήματα από τους ανθρώπους αυτούς, ούτως ή άλλως...

-- Πληροφορίες φέρουν τα εργατικά συνδικάτα εξαιρετικά αποδυναμωμένα. Ισχύει αυτή η εικόνα, και αν ναι, γιατί;

-- Πριν 20 χρόνια, όταν το εργατικό δυναμικό αριθμούσε 7,5 εκατομμύρια ανθρώπων, υπήρχαν 2,5 εκατομμύρια μέλη στα συνδικάτα. Τώρα, το εργατικό δυναμικό αριθμεί τουλάχιστον 15 εκατομμύρια, αλλά αυτοί που είναι εγγεγραμμένοι σε συνδικάτα μόλις φθάνουν το 1 εκατομμύριο. Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει πραγματικά αποδυναμωθεί.

Ο λαός προσπαθεί να ξανακερδίσει τα εργατικά συνδικάτα. Δίνει έναν ανεξάρτητο αγώνα. Πριν ένα μήνα, 5.000 εργαζόμενοι ξεκίνησαν κινητοποιήσεις σε διάφορους κλάδους, για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, χωρίς καμία συνδικαλιστική συμμετοχή ή καθοδήγηση, κυριολεκτικά μόνοι τους. Εργαζόμενοι στην κλωστοϋφαντουργία αξίωσαν να αποκτήσουν το δικαίωμα να εγγράφονται σε συνδικάτα. Σε μια μικρή μειοψηφία επιτράπηκε κάτι τέτοιο. Παρενέβη η γραφειοκρατία, τα αιτήματά τους απορρίφθηκαν. Αλλά εκατοντάδες άνθρωποι έρχονται πλέον καθημερινά και ζητούν να εγγραφούν σε συνδικάτα. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Οι μισθοί τους είναι άθλιοι, οι συνθήκες εργασίας επίσης, θέλουν λοιπόν να παλέψουν οργανωμένα για να βελτιώσουν την κατάστασή τους.

Είναι, κατά τη γνώμη μας, ζητούμενο να ενισχυθεί και να εντείνει την πάλη του το κίνημα, στη χώρα μας και σε διεθνές επίπεδο. Με συμμαχίες, αλλά και με σταθερές αρχές.