«Υπάρχει μία υπερσπατάλη δαπανών στο χώρο της Υγείας, η οποία πρέπει να ορθολογικοποιηθεί και να πηγαίνει να επανεπενδύεται σε πραγματικές δαπάνες Υγείας» έλεγε ο πρώην υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος στις 17.5.2000. Και στις 1.8.2000, ο ίδιος, περιγράφοντας τον άξονα του εξορθολογισμού του συστήματος, δήλωνε στα «Νέα»: «Ενα 30% των διαθεσίμων πόρων για τα νοσοκομεία δεν καλύπτουν πραγματικές ανάγκες».

Χτες, ο νυν υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης, μιλώντας στον ρ/σ «Σκάι» αναφέρθηκε σε μια οικονομία 25-30% «η οποία δε θα γυρίσει πίσω στον κρατικό κορβανά, αλλά θα γίνει επένδυση στο χώρο της Υγείας για να καλυφθούν τα κενά».

Σίγουρα, στα νοσοκομεία γίνονται «θάματα και πράματα», όπως και σε όλο το δημόσιο τομέα. Η ταυτότητα των επιχειρημάτων, όμως, του πρώην και νυν υπουργού καταδεικνύει και την ταυτότητα των πολιτικών τους, που στοχεύουν στην όλο και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους από το κόστος της δημόσιας Υγείας, είτε περικόπτοντας τις σχετικές δαπάνες είτε φορτώνοντας τα βάρη στα ασφαλιστικά ταμεία και στους ίδιους τους χρήστες των υπηρεσιών Υγείας.

Πρόκειται για μια επανεπένδυση... πολιτικής που βλάπτει πολύ σοβαρά το (εναπομείναν) δημόσιο σύστημα Υγείας.