Γρηγοριάδης Κώστας

Ο καταναλωτής δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Είναι μια αλήθεια που πρέπει να συνειδητοποιηθεί το ταχύτερο δυνατόν από την κοινωνία, η οποία με τη σειρά της πρέπει να αντιδράσει οργανωμένα και δυναμικά, αν επιθυμεί να δώσει τέλος στον εφιάλτη που βιώνει καθημερινά. Τρελές αγελάδες, διοξίνες, μεταλλαγμένα, επικίνδυνα προσθετικά και βελτιωτικά, κατάλοιπα αγροχημικών στα φρούτα και τα λαχανικά, ψάρια που περιέχουν ίχνη μετάλλων τοξικών, υπερχλωριωμένα νερά κι ό,τι άλλο έχει ο μπαχτσές της ελεύθερης αγοράς, σερβίρεται καθημερινά στο πιάτο μας. Κι όποιον πάρει ο χάρος. Τζίρος να γίνεται από τις εταιρίες τροφίμων, οι οποίες κάνουν πάσα στις εταιρίες φαρμάκων ως καθ' ύλην αρμόδιες να συνδράμουν τους «δηλητηριασμένους» και «ασθενείς» καταναλωτές. Το να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το ...σύστημα.

Πριν από πέντε περίπου χρόνια είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο με τις διοξίνες στο Βέλγιο. Την καρδιά της ΕΕ, για να μην ξεχνιόμαστε, και μέσω των πουλερικών είχε εξαπλωθεί σχεδόν σ' ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο. Η υπόθεση, αν και σοβαρή, με το πέρασμα του χρόνου, δεν αναφέρεται ούτε ως παράδειγμα στα πανεπιστήμια (σ.σ. για την υφιστάμενη διατροφική ανασφάλεια). Κατά πώς φαίνεται, όμως, έχει ο καιρός γυρίσματα (ή επί το ορθότερον πισωγυρίσματα...). Η καρκινογόνος αυτή ουσία έκανε εκ νέου εντυπωσιακή επανεμφάνιση. Αυτή τη φορά από την Ολλανδία. Μια αμιγώς γεωργική χώρα με καθετοποιημένο όμως πλήρως τον πρωτογενή τομέα και βασικός προμηθευτής της Ευρώπης σε γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέατα. Σε μεγάλες ποσότητες γάλακτος και ζωικών προϊόντων εντοπίστηκαν υψηλά επίπεδα διοξίνης. Οπως φαίνεται, η διοξίνη που μας τάισαν οφείλεται σε μολυσμένη ζωοτροφή, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί επίσης, στο Βέλγιο και τη Γερμανία. Οι ζωοτροφές παρασκευάστηκαν στην Ολλανδία από το εργοστάσιο McCain από υποπροϊόντα πατάτας, τα οποία εισήχθησαν από τη Γερμανία! Φαύλος κύκλος, δηλαδή.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η οργάνωση Greenpeace, το ζήτημα των διοξινών στη διατροφή μας έχει ξεκινήσει και πάλι στην Ολλανδία το 1989, όπου εντοπίστηκε γάλα με υψηλά επίπεδα διοξίνης. Ανιχνεύτηκαν 13,5 πικογραμμάρια διοξίνης ανά γραμμάριο λίπους γάλακτος (σ.σ. τότε θεσπίστηκε ανώτατο επιτρεπτό όριο τα 6 πικογραμμάρια ανά γραμμάριο λίπους γάλακτος). Η μόλυνση είχε προέλθει από τη διαρροή αποβλήτων γειτονικού εργοστασίου καύσης αποβλήτων. Ενα χρόνο μετά σ' ένα χωριό της επαρχίας Τυρόλο της Αυστρίας εντοπίζονται διοξίνες σε γάλα. Αιτία, η παρακείμενη λειτουργία εργοστασίου ανακύκλωσης χαλκού. Το 1993 ήταν η σειρά της Βρετανίας, όπου ανιχνεύονται υψηλά επίπεδα διοξίνης σε γάλα και κρέας με υπαιτιότητα της χημικής βιομηχανίας Coalite Chemicals. Το 1998 στη Γαλλική Λιλ τρεις αποτεφρωτήρες απορριμμάτων έκλεισαν, επειδή επιμόλυναν γάλα και βοοειδή με διοξίνες. Το 1999 ξέσπασε το μεγαλύτερο ζήτημα στο Βέλγιο με τα «διοξινούχα κοτόπουλα» από ζωοτροφές που περιείχαν λάδια μηχανής! Το νέο διατροφικό σκάνδαλο, αν και συζητείται αυτό το διάστημα ήταν γνωστό από τον Αύγουστο. Λόγοι ...εθνικής πολιτικής οδήγησαν τους Ολλανδούς να αποκρύψουν τα στοιχεία, με αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες γαλακτοκομικών να καταλήξουν στα πιάτα μας.

Περίπου τριάντα «ύποπτες» φάρμες έκλεισαν στην Ολλανδία, τη Γερμανία και το Βέλγιο. Τώρα γίνεται λόγος και για διοξίνη και στις προτηγανισμένες πατάτες. Οι «υπεύθυνοι» στην Ελλάδα μίλησαν τις πρώτες μέρες για προσωρινή (sic) στροφή των καταναλωτών στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Ο διαφημιστικός βομβαρδισμός για μια σειρά προϊόντων και οι συσχετίσεις των αλυσίδων τροφίμων με τις πολυεθνικές της βιομηχανίας τροφίμων έχουν ουσιαστικά επιβάλει ένα συγκεκριμένο καταναλωτικό - διατροφικό μοντέλο, το οποίο αφήνει ελάχιστα περιθώρια επιλογής στον Ελληνα καταναλωτή. Από την άλλη πλευρά, η επιλογή του ευρωμονόδρομου και η υπογραφή διεθνών συμβάσεων που οδηγούν στη συρρίκνωση της ελληνικής γεωργίας (και κτηνοτροφίας) με τις δολοφονικές ποσοστώσεις συγκεκριμένων ειδών, μας έχουν μετατρέψει από μια χώρα εξαγωγική και με διατροφική επάρκεια να έχουμε μετατραπεί σε μια εισαγωγική χώρα στα περισσότερα προϊόντα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (με τις πλάτες του ΣΥΝ) έκαναν ό,τι μπορούσαν προς αυτήν την κατεύθυνση και τώρα ...δρέπουμε τουςκαρπούς. Η στρατηγική των αστικών κομμάτων οδήγησε τη χώρα μας σε μια θηλιά γεωργικής εξάρτησης, που οδηγεί στη διατροφική εξάρτηση. Μια άλλη μορφή υποτέλειας, ίσως απ' τις σοβαρότερες. Το ΚΚΕ έχει αναφερθεί επανειλημμένα στο ζήτημα αυτό. Μόνη προοπτική η μαζικοποίηση του αγροτικού κινήματος και η διεκδίκηση μιας άλλης πολιτικής, που θα προκρίνει το εθνικό συμφέρον και δε θα υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων.