Ο Αντόνιο Μαρία Κόστα, εκτελεστικός διευθυντής του Γραφείου για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα του ΟΗΕ (UNODC), κάνει λόγο για ένα «διπλό ρεκόρ» στο Αφγανιστάν: το 2004, δηλώνει, στην καλλιέργεια παπαρούνας για την παρασκευή οπίου και ηρωίνης αφιερώθηκαν 131.000 εκτάρια. Πρόκειται για «την υψηλότερη καλλιέργεια στην ιστορία της χώρας και τη μεγαλύτερη στον κόσμο». Το γεγονός ότι η συνολικά παραχθείσα ποσότητα δεν ξεπέρασε την ιστορικά μεγαλύτερη ποσότητα που παρήχθη ποτέ, τους 4.600 τόνους του 1999, μένοντας στους 4.200, ήταν αποτέλεσμα των άσχημων καιρικών συνθηκών και των ασθενειών των σπαρτών. Παρ' όλ' αυτά, το ποσοστό της χώρας στη διεθνή «αγορά» αυξήθηκε από το 76% του 2003 σε 87% εφέτος. Το γεγονός πως η καλλιέργεια και η παραγωγή ναρκωτικών έχει επεκταθεί και στις 32 επαρχίες της χώρας, από τις 28 της προηγούμενης χρονιάς, εγγυάται μια ακόμη «παραγωγικότερη» χρονιά το 2005. Τα κέρδη από την παραγωγή και το λαθρεμπόριο τοποθετούνται στα 2,8 δισ. δολάρια - 60% του ΑΕΠ της χώρας. Εξ αυτού του ποσού, τα 2,2 δισ. δολάρια καταλήγουν στους λαθρέμπορους και το 0,6 δισ. δολάρια στους καλλιεργητές. Ενας στους δέκα Αφγανούς, συνολικά 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι, εμπλέκονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο εμπόριο των ναρκωτικών.

Ο Κόστα αναγνωρίζει ότι η κυβέρνηση (ανδρεικέλων, αλλά αυτό δεν επρόκειτο να το πει, δεν είναι πολιτικώς ορθό) του Χάμιντ Καρζάι«είναι πολύ αδύναμη» για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ετσι, στρέφεται στα πραγματικά αφεντικά: κάλεσε τις ΗΠΑ και τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ να διεξάγουν «στρατιωτικές επιχειρήσεις» εναντίον των λαθρεμπόρων ναρκωτικών. Αυτές πρέπει ν' αρχίσουν επειγόντως, επιχειρηματολόγησε, διότι «ο φόβος πως το Αφγανιστάν θα εκφυλιστεί σε ένα ναρκω-κράτος καθίσταται πραγματικότητα».

Ωστόσο, ως εκπρόσωπος ενός οργανισμού που πειθαρχεί και ειδικεύεται τελευταία στη δικαιολόγηση πολέμων κι επεμβάσεων, ο Κόστα κάνει μερικές θεμελιώδεις παρανοήσεις σχετικά με το πρόβλημα. Η χώρα βρίσκεται υπό αμερικανική και ΝΑΤΟική κατοχή μέρους των εδαφών της εδώ και τρία χρόνια. Τις περιοχές που δεν ελέγχουν στρατιωτικά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ελέγχουν, πλην ίσως ορισμένων επαρχιών στο νότο, στενοί σύμμαχοι των Αμερικανών και της «κυβέρνησης» του «προέδρου»Καρζάι (που προσφάτως «εκλέχθηκε» κιόλας, σε μια διαδικασία που τον ψήφισαν ακόμη και αλλοτινοί μαοϊκοί ως το «μικρότερο κακό»). Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η καλλιέργεια, η παραγωγή και το λαθρεμπόριο ναρκωτικών γίνεται με την ανοχή και τη συνενοχή των κατοχικών, και χρησιμοποιείται για τη διαμόρφωση των ισορροπιών.

Ο Τόνι Μπλερ ισχυρίζεται ότι «τα όπλα που αγοράζουν οι Ταλιμπάν χρηματοδοτούν οι ζωές των νεαρών που αγοράζουν ναρκωτικά στους δρόμους της Βρετανίας». Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι έμποροι ναρκωτικών, «εναντίον» των οποίων οι ΗΠΑ δεσμεύονται ότι θα διαθέσουν εντός του 2005 κάπου 780 εκατομμύρια δολάρια, κυρίως για αεροψεκασμούς αμφισβητήσιμης αποτελεσματικότητας ακόμη και για απολογητές του «πολέμου κατά των ναρκωτικών», είναι οι ίδιοι οι συνεργάτες των Αμερικανών -είναι οι κυβερνητικοί και οι πολέμαρχοι.

Η Ουάσινγκτον Ποστ, η Ουόλ Στριτ Τζέρναλ και η Ουάσιγκτον Τάιμς ωστόσο μέχρι πρότινος αφιέρωναν τις σελίδες τους στο να ψάλλουν καθησυχαστικούς ύμνους. Δείγμα: «πρέπει να δώσει ελπίδα στους Αμερικανούς και τους λαούς σε όλο τον κόσμο ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της ιδεολογίας του ριζοσπαστικού Ισλάμ, η ελευθερία, κέρδισε μια ιστορική νίκη». Φαίνεται...