Ημουν μέλος του Κόμματος 1976 - 1989, τομέας μου το συνδικαλιστικό κομμάτι στον τοπικό Σύλλογο και στο κλαδικό σωματείο στον υγειονομικό χώρο. Τόπος εργασίας μου το Νοσοκομείο «Αγιος Σάββας».

Με αφορμή τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο, μου δίνεται η δυνατότητα μέσα από τον προσυνεδριακό διάλογο να εκφράσω τις απόψεις και τους προβληματισμούς μου.

Στο κεφάλαιο 11 γίνεται αναφορά του σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα της τελευταίας δεκαετίας. Εχει δράση και πριν τον Σημίτη. Γιατί δεν ξεκαθαρίζεται ο ρόλος του από την αρχή που εμφανίστηκε; Αυτός πλέον έχει φανεί καθαρά. Ηρθε με αριστερό προσωπείο και είναι αυτό που ισοπέδωσε το συνδικαλιστικό κίνημα.

Εμφανίστηκε μαζί με άλλα «σοσιαλιστικά κόμματα» που ξεφύτρωσαν στην Ευρώπη. Η εμφάνισή του δεν ήταν τυχαία, αλλά κατευθυνόμενη από το κεφάλαιο. Στόχος του «χαρισματικού ιδρυτή του» η Εργασιακή Ειρήνη. Στόχο που είχαν και οι συνεχιστές του Παπανδρέου με τα γνωστά αποτελέσματα που επισημαίνονται στις Θέσεις. Το συνδικαλιστικό κίνημα τότε ήταν ζωντανό και φόβιζε την αστική τάξη.

Στο κεφάλαιο 13. Το Κόμμα ενώ προχωρά στην πορεία της ανασυγκρότησής του, δεν έχει ωστόσο κάνει την αυτοκριτική του, όσον αφορά τι έφταιξε και έφτασε στην κρίση. Δηλ. γιατί αυτά τα στελέχη που δημιούργησαν την κρίση αφέθηκαν να δημιουργήσουν φράξια μέσα στο Κόμμα.

Γιατί αυτές οι τάσεις που υποστήριζαν αυτά τα στελέχη αιωρούνταν και ταυτόχρονα καρατομούνταν τα μεσαία στελέχη που έλεγαν τους προβληματισμούς, τις αντιρρήσεις τους, τη γνώμη τους που τις αντλούσαν από τις αρχές του Κόμματος;

Γιατί σύρθηκε το Κόμμα και προχώρησε στη δημιουργία του Συνασπισμού των δυνάμεων της Αριστεράς και της Προόδου, και έπεσε στο λάκκο με τα φίδια της διαχείρισης της εξουσίας;

Τι θέση παίρνει το Κόμμα από την ανασυγκρότησή του και μετά για τα «χλωρά» που κάηκαν μαζί με τα «ξερά» όπως ανέφερε η ΓΓ;

Εφυγαν μέλη από το Κόμμα, γιατί τα στελέχη που λειτουργούσαν σαν υπάλληλοι εταιρίας κατέβαζαν διαγραφές για όσους έβαζαν προβληματισμούς.

Με τίνος ανοχή τα στελέχη αυτά (που έδιωχναν κόσμο λες και περίσσευε) προχώρησαν στην ανυπακοή των αρχών του Κόμματος και αφέθηκαν να φτάσει η κρίση στη διάλυση ή μη του Κόμματος;

Κλείνοντας, θέλω να πω ότι όταν τα μέλη διαμορφώνουν πολιτική, και όταν αναδειχτούν στελέχη με τα κριτήρια που αναφέρονται στο κεφάλαιο 34, τότε θα δούμε καρπούς.

Οσο για το Κόμμα, στη δύσκολη περίοδο που περνάμε, είναι ο μόνος ζωντανός οργανισμός που πρέπει να κρατά σε εγρήγορση το λαό σύμφωνα με τον ιστορικό του ρόλο.

Εύχομαι καλή επιτυχία στο 17ο Συνέδριο,

Στύλιου Χριστίνα