«Κοστίζει περισσότερο...». Κάπως έτσι σκέφτεται ένας επιχειρηματίας για κάθε εργαζόμενη γυναίκα. Κατά συνέπεια, «φέρνει λιγότερα κέρδη». Ο συνδυασμός της εργασίας και του αναπαραγωγικού ρόλου της γυναίκας συνεπάγονται αυξημένες υποχρεώσεις για την εργοδοσία. Οι άδειες τοκετού, λοχείας, όλες οι σχετικές παροχές για τη μητρότητα και την οικογένεια που το εργατικό κίνημα έχει κατακτήσει μέσα από αιώνες αιματηρών αγώνων, κάνουν τη γυναίκα «επικίνδυνη» για το θησαυρισμό των εταιριών, «ασύμφορη», εμπόδιο στη λεγόμενη ανταγωνιστικότητα. Γι' αυτό και το ποσοστό των άνεργων γυναικών καταγράφεται υπερδιπλάσιο από το αντίστοιχο των ανδρών...

Ο «Ρ» επιχειρεί σήμερα να ερμηνεύσει τα μεγάλα ποσοστά της γυναικείας ανεργίας μέσα από συζήτηση με συνδικαλιστές, καταγράφοντας την άγρια κερδοσκοπική λογική με την οποία οι επιχειρήσεις εγκρίνουν ή απορρίπτουν όσους προσλαμβάνουν. Η κεφαλαιοκρατική κοινωνία αντικρίζει τη γυναίκα πρώτα ως μηχανή ρυθμισμένη να παράγει πρόσθετα, χρυσοφόρα εργατικά χέρια. Ταυτόχρονα, όμως, η ικανότητα να κυοφορεί τη νέα ζωή με την οποία η φύση έχει προικίσει το γυναικείο οργανισμό θεωρείται ότι μειώνει δραστικά την παραγωγικότητα της γυναικείας εργατικής δύναμης.

Σε έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος δεν κοστολογείται παρά μόνο ως μηχανή παραγωγής πλούτου για μια χούφτα κεφαλαιοκράτες, η εργαζόμενη χαρακτηρίζεται ακόμα και ως «μια μηχανή που δεν κάνει καλά τη δουλιά της». Ενα κορμί που θεωρείται «ανίκανο» να αποφέρει το μέγιστο δυνατό και επιθυμητό για τις επιχειρήσεις κέρδος, επειδή είναι ευλογημένο με τη μητρότητα...