Μια και πολλή κουβέντα γίνεται τις μέρες αυτές για την οικονομική «βοήθεια» που υπόσχονται οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και οι διάφορες κυβερνήσεις των καπιταλιστικών χωρών και, ιδιαίτερα, αυτές των μεγάλων, στις πληγείσες από το τσουνάμι χώρες, σκόπιμο είναι να σημειωθούν και τα εξής:

Πρώτον, όπως έχει φανερώσει η εμπειρία ανάλογων περιπτώσεων, τα λόγια από τις πράξεις απέχουν αρκετά. Ενα μόνο μέρος από τα υπεσχημένα ποσά δίνονται τελικά, ενώ από τα όσα δίνονται, δε φτάνουν όλα στον προορισμό τους. Δεύτερον, η «βοήθεια» διαπλέκεται πολύμορφα με την προώθηση των γενικότερων πολιτικών, στρατιωτικών και άλλων σχεδίων και επιδιώξεων των «δωρητών» στις χώρες αυτές και την ευρύτερη περιοχή. Τρίτον, η «βοήθεια» δίνεται με την προϋπόθεση, ότι θα χρηματοδοτήσει αγορές προϊόντων από τη χώρα προέλευσή της ή έργα ανοικοδόμησης, τα οποία θα αναλάβουν αντίστοιχες εταιρίες, κλπ. Με άλλα λόγια, η «βοήθεια» αποτελεί, πρώτα και κύρια, ένα μοχλό κερδοφορίας μεγάλων εταιριών και επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, αυτός είναι ο λόγος που οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες δε δίνουν τον καιρό αυτό την όποια «βοήθειά» τους στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, μέσω του ΟΗΕ, αλλά θέλουν να την προωθήσουν με δικούς τους μηχανισμούς και μέσα, ενώ, την ίδια στιγμή, «τσακώνονται» μεταξύ τους για τη «μοιρασιά της λείας». Κάποιοι λογαριάζουν, μάλιστα, ότι το κόστος των έργων ανοικοδόμησης στις χώρες αυτές θα προσεγγίσει τα 10 δισ. δολάρια και, βέβαια, τρίβουν τα χέρια τους...