«Αγαπημένα μας παιδιά, σας καλέσαμε σήμερα εδώ, για να γιορτάσουμε όλοι μαζί τη νέα χρονιά, τραγουδώντας, χορεύοντας, παίζοντας, σας καλέσαμε για να υποσχεθούμε εμείς οι μεγάλοι πως θα αγωνιστούμε και αυτή τη χρονιά, για να 'ναι πιο όμορφη, πιο χαρούμενη, πιο αισιόδοξη για σας, πως θα αγωνιστούμε για να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο και να τον κάνουμε έναν ευτυχισμένο κόσμο των παιδιών των εργαζομένων...». Με αυτά τα λόγια, η Βέρα Οικονόμου, εκ μέρους μαζικών φορέων (ανάμεσά τους Επιτροπές Ειρήνης, Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, Συνδικάτα της περιοχής, η Επιτροπή για την προστασία του Πεδίου του Αρεως κτλ.) του 5ου και 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος της Αθήνας, οι οποίοι την περασμένη Κυριακή διοργάνωσαν πολιτιστική εκδήλωση για τα παιδιά των μεταναστών, καλωσόρισε τους μικρούς προσκεκλημένους που είχαν πλημμυρίσει μαζί με τις οικογένειές τους τη μεγάλη αίθουσα της Φοιτητικής Εστίας στην οδό Πατησίων.

Κάτω από το πανό που έγραφε «Με τα παιδιά όλου του κόσμου για ένα μέλλον χωρίς φτώχεια -πολέμους - εκμετάλλευση», στήθηκε ξέφρενο παιχνίδι. Με το επονομαζόμενο «βασανιστήριο της ...καραμέλας», με έκθεση ζωγραφικής. «Από τον Μιχάλη με αγάπη για τη μαμά...», υπέγραφε το έργο του ένας λιλιπούτειος καλλιτέχνης. Και πιο πέρα: «Αγάπησε όλο τον κόσμο, χρόνια πολλά, καλή χρονιά, ας ενωθούμε...».

Παιδιά από δεκάδες χώρες έστησαν τη δική τους πολύχρωμη γιορτή, παρουσιάζοντας με περηφάνια τον πολιτισμό της πατρίδας τους. Πρώτα τα παιδιά της βουλγαρικής κοινότητας, κι έπειτα αυτά της αλβανικής παρουσίασαν τραγούδια και ποιήματα από τις χώρες τους. Σε ένα από αυτά, κάποιος Αλβανός μαθητής μονολογεί θλιμμένος, νοσταλγώντας τον δάσκαλό του που αναγκάστηκε να φύγει σ' άλλη χώρα: «Εγώ δεν ήξερα τι πάει να πει μετανάστης...».

«Κάποιοι φοβούνται την ενότητά μας, θέλουν να σπείρουν ζιζάνια ρατσισμού, γιατί ξέρουν ότι τα προβλήματα μάς ενώνουν», υπογράμμισε η Αιγύπτια μαθήτρια λυκείου Μάρουα. Ενώ ο Σεΐτ Αλντογάν από τη Γραμματεία Μεταναστών του ΠΑΜΕ πρόσθεσε πως «όταν ζητάμε τα δικαιώματά μας, ξέρουμε μόνο τα κλομπ και τη βία».

Οταν οι μικροί Σάμπο, Μποράν και Σεζγκίν, από το συγκρότημα «Σεβτζάν» της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους σε Τουρκία και Κουρδιστάν, μετέφεραν στίχους και μελωδίες από τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, πιτσιρίκια άρχισαν να χορεύουν σε ένα γαϊτανάκι που μεγάλωνε διαρκώς. Η γιορτή ολοκληρώθηκε με δώρα που μοιράστηκαν σε όλα τα παιδιά. Το πιο βασικό όμως ήταν ότι, πέρα από τη στέρηση και τη θλίψη που «εξασφαλίζουν» στα παιδιά των μεταναστών οι διώξεις, η εκμετάλλευση και η ανέχεια που βιώνουν οι γονείς τους, υπάρχει η λαϊκή αλληλεγγύη...