Σταθερό κρατούν το μέτωπο του αγώνα ενάντια στην εργοδοσία οι απολυμένοι εργάτες των Βαφείων Κιλκίς του Ομίλου Ηλιάδη. Απλήρωτοι εδώ και τρεις μήνες, δε χάνουν το κουράγιο τους. Συνεχίζουν την περιφρούρηση του εργοστασίου, προκειμένου να αποτρέψουν την επαναλειτουργία του με άλλη ονομασία και άλλο προσωπικό.

Παράλληλα, εκεί, πλάι στην παράγκα που αποτελεί το δικό τους ορμητήριο αγώνα, απέναντι από την πύλη του εργοστασίου, μέσα από συνθήματα, πλακάτ και πανό, στήνουν τα δικά τους «δρώμενα», καυτηριάζοντας το θέατρο του παραλόγου που παίζεται στις πλάτες τους. Απαντούν ευρηματικά στους εργοδότες, που χρόνια τώρα πίνουν το αίμα και τον ιδρώτα τους και τώρα τους πέταξαν στο δρόμο απλήρωτους. Στους εργοδότες που έχουν το θράσος να τους αποκαλούν «κανίβαλους», επειδή διεκδικούν τα λεφτά τους και τη δουλιά τους, και την ίδια ώρα προσπαθούν να τους διασύρουν, διαδίδοντας πως είναι πρόθυμοι να τους πάρουν στη δουλιά, αλλά αυτοί ...αρνούνται. Ομως, το παραμύθι της εργοδοσίας δεν πιάνει στον κόσμο του Κιλκίς, που καθημερινά εκφράζει τη συμπαράστασή του στους αγωνιζόμενους εργάτες.

Ενας από όλους, μέσα στους πολλούς που καθημερινά δίνουν τη μάχη, και ο Χρήστος Μουζουκάκης, συνταξιούχος συνάδελφός τους. Πρόλαβε και βγήκε στη σύνταξη ένα μήνα πριν ξεσπάσει η θύελλα. Οι αδελφοί Ηλιάδη, του χρωστάνε 2.000 ευρώ από δεδουλευμένα, αναδρομικά αυξήσεων, επιδόματα κλπ. Τους δίνει κουράγιο. Ο ίδιος έχει ζήσει τρεις φορές το ίδιο σκηνικό. «Εχω ζήσει την ανεργία τρεις φορές. Είμαι όμως αισιόδοξος πως αν συνεχίσουν αγωνιστικά θα δικαιωθούνε. Η πείρα, μου δίδαξε πως ενωμένοι οι εργάτες μπορούμε να σταθούμε όρθιοι σε κάθε επίθεση. Μπορούμε να νικήσουμε».