Η παράταξη της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΣΥΝ) και της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΟΛΜΕ, θυμήθηκαν ξαφνικά το συντονισμό των ΕΛΜΕ από τα κάτω. Η ΕΛΜΕ Ν. Αθήνας, όπου πλειοψηφούν οι δύο αυτές παρατάξεις, καλεί σε σύσκεψη συντονισμού τις ΕΛΜΕ του Λεκανοπεδίου, με πλαίσιο (αν είναι δυνατόν!) τις αποφάσεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ που διαμόρφωσαν από κοινού με τη ΔΑΚΕ το διάστημα 1997 - 2004.

Στο διάστημα αυτό οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην εκπαίδευση ανέλαβαν αρκετές πρωτοβουλίες για αγωνιστικό - ταξικό συντονισμό των ΕΛΜΕ, οι οποίες όμως συνάντησαν την άρνηση αυτών των δυνάμεων. Μόλις έβλεπαν ότι προχωρούσε ο όποιος συντονισμός παρενέβαιναν, με κινήσεις κορυφής στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, αντιπαραθετικά και υπονομευτικά, με στόχο να μετατρέψουν το συντονισμό σε ουρά της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Αποκαλυπτικό για το τι σόι συντονισμό επιδιώκουν είναι το γεγονός ότι την ίδια στιγμή η παράταξη του ΣΥΝ εκλιπαρεί (συνεχείς είναι οι διαβουλεύσεις εντός και εκτός ΔΣ της ΟΛΜΕ) την ΠΑΣΚ για από κοινού διαμόρφωση εισήγησης προς τις ΓΣ. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το δήθεν συντονισμό των ΕΛΜΕ ως μοχλό πίεσης προς την ΠΑΣΚ, προκειμένου να τελεσφορήσουν τα μεταξύ τους παζάρια.

Ας πάψουν να ψαρεύουν στα θολά νερά. Η παράταξη του ΣΥΝ ήταν, μαζί με την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και συνεχίζει να είναι, βασικό μέλος της συμβιβασμένης - συναινετικής πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ. Και οι δύο παρατάξεις έχουν αναλάβει εργολαβικά τη συκοφάντηση και την πολεμική κατά του ταξικού πόλου, του ΠΑΜΕ. Και βέβαια συσπείρωση, συντονισμός και αγώνας σε ταξική κατεύθυνση κόντρα στο ΠΑΜΕ και το πλαίσιο διεκδικήσεων που προβάλλει, δεν μπορεί να υπάρξει. Ο συντονισμός, λοιπόν, που επιδιώκουν είναι για αποπροσανατολισμό και αποτελεί ταυτόχρονα και την άλλη όψη της συναίνεσης.