Οταν οι επιστήμονες έστειλαν ένα ρομποτικό υποβρύχιο στο βυθό στα ανοιχτά του Κόλπου Μοντερέι, έλπιζαν να βρουν περιοχές με οστρακοειδή. Αντί γι' αυτό, το υποβρύχιο συνάντησε το πτώμα μιας γκρίζας φάλαινας σε αποσύνθεση, που ήταν καλυμμένο από παράξενα σωληνοειδή σκουλήκια. Οι κόκκινες «φτερωτές» κορυφές τους φαίνονταν αρκετά κοινές, όμως τα σκουλήκια προεξείχαν από τα κόκαλα του ζώου κι όχι από τη σάρκα του.

Το υποβρύχιο ανέβασε στην επιφάνεια για εξέταση ένα πλευρό του τεράστιου σκελετού και γρήγορα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι «φτερωτές» κορυφές ήταν τα βράγχια δύο μέχρι τώρα άγνωστων ειδών, συγγενών με τα σκουλήκια, που ζουν κοντά σε υποβρύχιες υδροθερμικές πηγές. Χωρίς μάτια, στομάχια ακόμα και στόματα, τα δύο νέα είδη διαθέτουν ασυνήθιστες πράσινες, βλεννώδεις «ρίζες» που εκτείνονται βαθιά μέσα στα κόκαλα. Η ανατομή αποκάλυψε την ύπαρξη συμβιωτικών βακτηρίων που ζουν μαζί με τα σκουλήκια και που σ' αυτά οφείλεται το χρώμα τους. Αυτά αποτελούν και την πηγή τροφής τους, αφού μεσολαβούν για την αφομοίωση των λιπών και ελαίων που υπάρχουν μέσα στο μεδούλι. Είναι η μοναδική περίπτωση ζώων που αξιοποιούν τα λιπίδια με τη μεσολάβηση βακτηρίων.

Οι ερευνητές ξαφνιάστηκαν κι όταν διαπίστωσαν ότι όλα τα δείγματα ήταν θηλυκά. Μια πιο επισταμένη εξέταση αποκάλυψε την ύπαρξη μεταξύ 20 και 100 μικροσκοπικών αρσενικών που ζούσαν μέσα σε κάθε θηλυκό, με μοναδικό σκοπό απ' ό,τι φαίνεται την προμήθεια σπέρματος για ένα γιγαντιαίο σάκο με αυγά. Μετά από την ανακάλυψη των σκουληκιών που ονομάστηκαν Οσενταξ (από τη λατινική ονομασία αυτού που καταβροχθίζει κόκαλα), τα σκουλήκια αυτά βρέθηκαν και σε πτώματα φαλαινών σε πιο ρηχά νερά. Απ' ό,τι φαίνεται είναι διαδεδομένα σε όλο τον κόσμο, αλλά κανείς δεν τα είχε περιγράψει μέχρι τώρα. Στη φωτογραφία, στο προσκήνιο φαίνονται πτωματοφάγα «θαλάσσια αγγούρια» που πλησιάζουν.