Διαβάτη στάσου προσοχή
δω χάμω κείτονται νεκροί
που δεν επρόδωσαν ποτέ.
Ποτέ δεν είπαν ψέματα
τύραννο δεν προσκύνησαν.
Β. Ρώτας
Σουκατζίδης Ναπ., Μακρής Κωστ., Παπαδήμας Βασ., Λιακίδης Θεοφ., Τσίρκας Κων., Δασκαλόπουλος Γ., Κοσμερίδης Θαν., Νεγρεπόντης Νίκος. Ετσι στην τύχη, σαν διαμαντένια δάκρυα στη φτωχή μου φούχτα.
Πρωτομαγιά 1944. Ερωτες και τραγούδια πουλιών ανάμεσα σ' ανεμοθροΐσματα και πανηγύρια παλικαριών στο προσκλητήριο του θανάτου. Παπαρούνες και πολυβόλα. Κόκκινο χαμομήλι από τη χαριστική βολή. Οι παπαρούνες ανθίζουν ακόμα, τα πολυβόλα σκούριασαν. Το χαμομήλι ασπροκιτρίνισε, τα τουφέκια τους πάλιωσαν. Με το τελευταίο βόλι οι ιδέες δεν πεθαίνουν. Οι ιδέες αναπτερώνονται, αναγεννιούνται και πληθαίνουν. Ανοιξη πυρπολημένη από τραγούδια μελλοθανάτων και κλαγγές πολυβόλων. Μοναδικές στιγμές πατριωτισμού, λεβεντιάς κι αρετής.
200 παλικάρια μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ολη η αφρόκρεμα, όλος ο ανθός της ελληνικής νεολαίας του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.
200 παλικάρια μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα ανά εικοσάδες. Πριν προλάβει να σβήσει από τα χείλη ο Εθνικός Υμνος, μια ριπή πολυβόλου προετοίμαζε τους επόμενους.
Η Καισαριανή είναι ξεσηκωμένη σαν μελίσσι που βουίζει. Το Δουργούτι το ίδιο. Η Κοκκινιά έχει γράψει την ιστορία της με το μπλόκο και συνεχίζει. Το Κατσιπόδι, ο Κοπανάς, το Μπαρουτάδικο, οι Ποδαράδες, η Καλλιθέα με τα Παλιά Σφαγεία. Ολες οι φτωχογειτονιές της Αθήνας πληρώνουν τίμημα βαρύ και πολεμούν.
- Ακούω τους ομιλητές. Ακούω τις απαγγελίες ποιημάτων. Το πένθιμο εμβατήριο των αδικοσκοτωμένων αγωνιστών και με πιάνει σύγκρυο. Πατώ το παχύ χώμα, στο χώρο του τιμημένου Σκοπευτηρίου με τα δεκάδες κόκκινα στεφάνια και την κλαγγή των σκουριασμένων όπλων σβησμένη.
Αξέχαστη μέρα, με μηνύματα επίκαιρα. Σκοπευτήρια του κόσμου να μην πέσουνε ποτέ στη Λήθη.