Μπόλικη είναι η περί την οικονομία φιλολογία, τις μέρες αυτές, με αφορμή τα φορομπηχτικά μέτρα της κυβέρνησης. Και, βέβαια, μια από τις λέξεις - κλειδιά είναι αυτή της «ανάπτυξης». Υποτίθεται πως όλα όσα κάνει η κυβέρνηση έχουν ως πρώτο τους στόχο την ανάπτυξη. Και εφόσον αυτός επιτευχθεί, τότε θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας, θα μεγαλώσει η συνολική «πίτα» του παραγόμενου πλούτου και, επομένως, θα περισσέψουν μερικά κομμάτια και για τους εργαζόμενους, κλπ., κλπ. Δεν είναι τυχαίο, όμως, ότι οι κυβερνώντες και οι κάθε λογής φιλολογούντες αποφεύγουν συστηματικά να αναφερθούν στο εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός: Αρκετά χρόνια τώρα σημειώνονται υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης -πολλαπλάσιοι του μέσου όρου της ευρωένωσης και αρκετά μεγαλύτεροι από τους προβλεπόμενους σήμερα για φέτος και τα επόμενα χρόνια- αλλά κανένα από τα προαναφερόμενα λαϊκά προβλήματα δεν αντιμετωπίστηκε. Το αντίθετο, χειροτέρευσε η κατάστασή τους.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί αποτελούν επιπλέον αποδείξεις ότι οι πραγματικές λέξεις - κλειδιά για τα όποια οικονομικά προβλήματα δεν είναι η «ανάπτυξη», αλλά «ανάπτυξη για ποιους;». Οσο εφαρμόζονται πολιτικές ανάπτυξης των κερδών της ολιγαρχίας, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα πορεύονται με το κάθε φέτος και χειρότερα...