Η διαμόρφωση του διεκδικητικού πλαισίου της ΑΔΕΔΥ ήταν υποτίθεται το αντικείμενο της συζήτησης στο Γενικό Συμβούλιο που συνεδρίασε χτες και της σύσκεψης με τις Ομοσπονδίες μέλη της ΑΔΕΔΥ, που έγινε προχτές το απόγευμα. Το πλαίσιο αιτημάτων που αποφασίστηκε τελικά με τις ψήφους της ΠΑΣΚ, βρίσκεται μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των δημοσίων υπαλλήλων και είναι ιδιαίτερα «χαλαρό» και ανοιχτό στις κυβερνητικές επιλογές, κάτι που αποτελεί πάγια τακτική τα τελευταία χρόνια της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ.

Στη χτεσινή συνεδρίαση έγινε προσπάθεια να δημιουργηθεί η πλαστή εικόνα ότι πλέον οι εργαζόμενοι στο δημόσιο έχουν τη δυνατότητα να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μετά το νόμο 2738/99. Ομως στο νόμο προβλέπεται η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης μόνο για επιμέρους θεσμικά ζητήματα, ενώ για τα κύρια ζητήματα μισθολογικά, συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά προβλέπει απλώς συλλογικές συμφωνίες, που θα είναι στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης να τις κάνει πράξη ή όχι. Σε αυτή την προσπάθεια πρωτοστάτησε η ΠΑΣΚ, ενώ στις συλλογικές... διαπραγματεύσεις που θα αφορούν το 2001 ουσιαστικά διέγραψε κάθε διεκδίκηση για το 2000 στηρίζοντας την κυβερνητική πολιτική λιτότητας του 2,5%.

Στο αποπροσανατολιστικό κλίμα συνέβαλαν τόσο η ΔΑΚΕ όσο και η «Αυτόνομη Παρέμβαση», οι οποίες βρήκαν μόνο «κενά» ή «προβλήματα» στο νόμο. Οι δύο αυτές παρατάξεις πρότειναν να διεκδικηθεί νέο μισθολόγιο, κάτι που απαιτεί ατέρμονες συζητήσεις και διαδικασίες και που συνειδητά ή μη, αλλά αντικειμενικά, παροπλίζει το συνδικαλιστικό κίνημα από το να διεκδικήσει άμεσα οικονομικά αιτήματα. Η ΔΑΚΕ προχώρησε παραπέρα, θέτοντας... αίτημα για την καθιέρωση «αντικειμενικών» δεικτών σύνδεσης του μισθού με την «ευδόκιμη υπηρεσία»! Η σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας είναι μια από τις αντεργατικές προτάσεις της κυβέρνησης που παρουσίασε η υπουργός Δημόσιας Διοίκησης Β. Παπανδρέου.

Από πλευράς ΕΣΑΚ Δημοσίου, επισημάνθηκε πως με το νόμο προωθείται μια καρικατούρα Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και καταγγέλθηκε η τακτική των άλλων παρατάξεων που χρησιμοποιούν σαν άλλοθι τις «Συλλογικές Συμβάσεις» του 2001 για να εγκαταλείψουν τις διεκδικήσεις του σήμερα. Υπογραμμίστηκε ότι η κυβερνητική πολιτική λιτότητας θα συνεχιστεί, σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις, χάρη της διατηρησιμότητας των δεικτών της ΟΝΕ, ενώ στα σχέδια της κυβέρνησης είναι η αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών.

Η ΕΣΑΚ Δημοσίου κατέθεσε στο Γενικό Συμβούλιο δυο προτάσεις, μία που αφορά το πλαίσιο αιτημάτων για το 2000 και ένα πλαίσιο πραγματικής Συλλογικής Σύμβασης για το 2001 που απειθαρχεί στο νόμο. Ειδικότερα, για το 2000, να διεκδικηθούν: Αυξήσεις 27%. Διπλασιασμός του οικογενειακού επιδόματος και χορήγησή του και στους δύο συζύγους. Αφορολόγητο όριο εισοδήματος 3,5 εκατ. δρχ. και τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Μείωση των άμεσων και έμμεσων φόρων για τους εργαζόμενους και αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τα υπερκέρδη του κεφαλαίου. Αύξηση των κρατικών δαπανών για παιδεία, υγεία, πρόνοια και ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα τους. Κατάργηση του αυταρχικού υπαλληλικού κώδικα και πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους δημόσιους υπαλλήλους. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.

Το πλαίσιο διεκδικήσεων για το 2001 είναι σε άμεση συνάρτηση και συνέχεια με το προηγούμενο και αφορά αυξήσεις τριπλάσιες του προβλεπόμενου πληθωρισμού, απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, ενίσχυση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, εφαρμογή 35ωρου - 5ήμερου με συνεχές 7ωρο κ.ά.

Με την επισήμανση πως η συγκεκριμένη ηγεσία της ΑΔΕΔΥ δε θέλει και δεν μπορεί να προωθήσει αυτό το πλαίσιο διεκδικήσεων, η ΕΣΑΚ Δημοσίου θα το θέσει στους εργαζόμενους και στα πρωτοβάθμια σωματεία και θα πρωτοστατήσει για το συντονισμό της δράσης και την ανάπτυξη αγώνων από τα κάτω, για τη δημιουργία μετώπου πάλης και αντίστασης.