«Μαμά, να πάρουμε ένα σκυλάκι; Θα το προσέχω εγώ», μου λέει ο 5χρονος γιος μου και με βάζει σε σκέψεις. Θυμάμαι όταν ήμουνα και εγώ μικρή πόσες φορές είχα ζητήσει το ίδιο, άλλες φορές κάποιο πουλάκι, κουνελάκι, χάμστερ και πολλά άλλα. Η σχέση μεταξύ παιδιών και κατοικιδίων είναι κάτι ιδιαίτερο. Είναι μια σχέση, όπου το παιδί μαθαίνει, παίζει και βρίσκει παρηγοριά. Μεγαλώνοντας, τη θυμάται με τρυφερότητα.

Τα περισσότερα παιδιά λατρεύουν τα ζώα - είναι χαριτωμένα και μοιάζουν σαν να «ζωντανεύουν» τα χνουδωτά αρκουδάκια τους.

Η φροντίδα ενός κατοικιδίου μπορεί να αποφέρει πολλά θετικά για την ανάπτυξη ενός παιδιού. Τα κατοικίδια μπορούν να δώσουν συντροφιά, πίστη, αφοσίωση και απεριόριστη αγάπη, βοηθώντας στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης του παιδιού. Παράλληλα, μέσα σ' αυτήν τη διαδικασία διδάσκεται και η υπευθυνότητα, που θα του χρησιμεύσει και αργότερα στη ζωή του.

Τα κατοικίδια, ουσιαστικά χωρίς να το θέλουν, μαθαίνουν στα παιδιά την κοινωνική συμπεριφορά, την ανοχή, πώς να κάνουν φίλους και πώς να νοιάζονται για τους γύρω τους. Τα σκυλιά, ιδιαίτερα, προσφέρουν τη φιλία τους, την αγάπη τους και την αίσθηση ασφάλειας στα παιδιά. Σ' αυτά θα στραφούν να πουν τον πόνο τους και τα μυστικά τους, τα παράπονά τους από τις «συγκρούσεις» με τους γονείς τους.

Η φροντίδα του κατοικιδίου μιας οικογένειας δίνει την ευκαιρία στους γονείς να διδάξουν (φυσικά, αν το γνωρίζουν και οι ίδιοι!), στα παιδιά τους τη σωστή συμπεριφορά και το σεβασμό προς τους άλλους.

Ετσι, λοιπόν, οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας ότι η απόκτηση ενός ζωντανού έχει πολλές απαιτήσεις. Θέλει χρόνο, χρήμα και σε ορισμένες περιπτώσεις και χώρο. Επίσης, επειδή ακόμη και τα πιο υπεύθυνα παιδιά πολλές φορές βαριούνται να ταΐσουν ή να πάνε βόλτα το σκυλάκι, ο κάθε γονιός θα πρέπει να είναι έτοιμος να αναλάβει αυτός την ευθύνη της φροντίδας του ζώου.