Υποζύγια | ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2005 - ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2005 - ΟΛΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

Υποζύγια

Το πλαίσιο των υπερωριών έγινε μη ελκυστικό, σχεδόν απαγορευτικό, λόγω της γραφειοκρατίας, αλλά και λόγω του υψηλού κόστους». Αυτά δηλώνει στην εφημερίδα «Επενδυτής» ο Δ. Κοντός, γενικός γραμματέας του υπουργείου Απασχόλησης. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για το τι επιδιώκει η κυβέρνηση στο εργασιακό καθεστώς, προσθέτει: «Πρέπει συνεπώς να πάμε σε ένα πλαίσιο υπερωριών που θα είναι ευρύτερο, θα δίνει περιθώριο περισσότερων νόμιμων υπερωριών, που δε θα είναι τόσο ακριβές».

Ακριβές, λοιπόν, οι υπερωρίες για τους εργοδότες. Και πρέπει να γίνουν φτηνότερες. Λίγες οι 120 ώρες που επιτρέπονται να γίνονται με νόμιμο τρόπο και γι' αυτό πρέπει να αυξηθούν. Μονά - ζυγά, δικά τους τα θέλουν οι βιομήχανοι και η κυβέρνηση σπεύδει να ικανοποιήσει τις ορέξεις τους. Και γι' αυτό το σκοπό στήνει και εδώ ένα ...«διάλογο»!

Και η επίθεση δε σταματά εδώ. Στην ίδια λογική η κυβέρνηση επιδιώκει να διευρύνει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και να κάνει ακόμα πιο ελκυστικό το πλαίσιο. Ετσι σχεδιάζει να αυξήσει τις ώρες που σε ετήσια βάση διευθετούνται πάνω από τις 138 που ορίζει σήμερα ο νόμος Γιαννίτση, αλλά και να επιτρέψει αυτό να γίνεται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων (διευθυντικό δικαίωμα). Πλήρης ασυδοσία, δηλαδή. Αυτό είναι το εργασιακό μοντέλο που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση Καραμανλή. Αν τα παραπάνω συνδυαστούν με τις ευρύτερες ανατροπές που κυοφορούνται στην ΕΕ, μέσα από τη νέα οδηγία για το χρόνο εργασίας, τότε γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια τεράστια πρόκληση.

Μια πρόκληση που θα καθορίσει το πρότυπο των εργασιακών σχέσεων για τις επόμενες δεκαετίες. Και που θα επιδράσει καταλυτικά στο σύνολο της ζωής τους. Γιατί η εφαρμογή αυτών των σχεδίων δεν καταργεί μόνο το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, το οχτάωρο κλπ. Δεν περιορίζει μόνο το εργατικό εισόδημα. Χειροτερεύει δραματικά τον τρόπο δουλιάς και ζωής των εργαζομένων. Τινάζει στον αέρα κάθε προσωπικό και οικογενειακό προγραμματισμό. Διαγράφει επί της ουσίας τον ελεύθερο χρόνο του εργάτη και τον μετατρέπει σε ένα «υποζύγιο» του 21ου αιώνα.

Κυβέρνηση και εργοδότες δε βολεύονται πλέον να διαθέτουν απλώς εργάτες. Απαιτούν να έχουν στη δούλεψή τους υποζύγια. Και αυτοί κάνουν τη «δουλιά τους». Οι εργάτες τι θα κάνουν;

Γ. Ζαχ.