Εμπειρογνώμονες και μελετητές διάλεξε η κυβέρνηση για να παρουσιάσει τις πολιτικές επιλογές σχετικά με τη λεγόμενη ανταγωνιστικότητα και να βγάλει στο φως της μέρας το εφιαλτικό, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, σχέδιο που απεργάζεται η οικονομική ολιγαρχία, προκειμένου να επιβιώσει στην καθημερινή αντιπαράθεση με τους ανταγωνιστές της. Ετσι, επιλέχθηκε η ...«επιστημονική» προσέγγιση του θέματος, ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για τα χειρότερα, αφού οι εργαζόμενοι πολύ σύντομα θα κληθούν να υποστούν και νέες σοβαρές απώλειες δικαιωμάτων και μάλιστα για το ...καλό τους! Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το σύνολο των παρεμβάσεων, που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προτείνονται στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και του μεγάλου κεφαλαίου, είναι οι ίδιοι οι στόχοι που τίθενται από τη στρατηγική της Λισαβόνας και την πολιτική των χωρών της Ευρωζώνης.

Η έκθεση για την ανταγωνιστικότητα του 2004, που παρουσιάστηκε χτες από το υπουργείο Ανάπτυξης στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας, επισημαίνει ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας πάει από το κακό στο χειρότερο, παραθέτει τους σχετικούς δείκτες διεθνών οργανισμών που το αποδεικνύουν (πολλοί είναι γνωστοί από προηγούμενες ανακοινώσεις) και «αντικειμενικά» διαπιστώνει ότι παράγοντες που βλάπτουν την ανταγωνιστικότητα είναι οι μισθοί, τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά δικαιώματα, οι μικρές επιχειρήσεις και ο μη παραγωγικός δημόσιος τομέας!!! Ετσι, μετά τις εχθρικές για τους εργαζόμενους παρεμβάσεις Γκαργκάνα, η κυβέρνηση επιστρατεύει κι άλλους ...ανεπηρέαστους (!!!) τεχνοκράτες, για να εξυπηρετήσει τα σχέδιά της, με την υποστήριξη και των «κοινωνικών εταίρων».

Ο υπουργός Ανάπτυξης μπορεί να είπε ότι η κυβέρνηση δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί με τις προτάσεις της έκθεσης, όμως μια απλή ανάγνωση κάνει φανερό ότι οι προτάσεις της αποτελούν την ανακεφαλαίωση της ...κυβερνητικής πολιτικής, όπως έχει εξαγγελθεί και εφαρμόζεται! Ετσι μπορεί να επιχειρήθηκε να γίνει ένας τεχνητός διαχωρισμός, καθώς το πρώτο κεφάλαιό της συντάχθηκε από την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας - κατά πλειοψηφία - και τα υπόλοιπα 7 κεφάλαια είναι η μελέτη που διεξήγαγε το ΚΕΠΕ, ωστόσο, τόσο οι προτάσεις της Επιτροπής, όσο και του ΚΕΠΕ ταυτίζονται σε σημαντικά σημεία, ιδίως όσον αφορά στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ετσι, το κείμενο διαπνέεται συνολικά από σκληρές αντεργατικές αντιλήψεις και αποθεώνει την επιχειρηματική ενίσχυση. Η κυβέρνηση θέτει, παρ' όλα αυτά, το κείμενο σε ...δημόσια διαβούλευση μέχρι το τέλος του Ιούνη. Θα ακολουθήσει μια «Λευκή Βίβλος» που θα περιέχει μέτρα πολιτικής. Ο Δ. Σιούφας όμως ήταν σαφής: «Επιχειρήσεις χωρίς κέρδη μετατρέπονται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και κλείνουν». Ο υφυπουργός Οικονομίας Χ. Φώλιας συμπλήρωσε τη συλλογιστική αυτή, λέγοντας ότι «για ανταγωνιστική οικονομία χρειάζονται ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και γι' αυτές χρειάζεται η στήριξη του κράτους».

Από τις πρώτες σελίδες της έκθεσης, αρχίζει και η επίθεση στους παράγοντες που «βλάπτουν» την ανταγωνιστικότητα:

• «Η πολιτική μισθών, τον τόνο της οποίας δίνει συχνά ο δημόσιος τομέας, υπήρξε και αυτή επεκτατική. Στο δημόσιο τομέα η παραγωγικότητα, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, δεν παρουσιάζει βελτίωση. Οι αυξήσεις των αποδοχών κάτω από τέτοιες συνθήκες μπορεί μεν να επιβάλλονται για λόγους κοινωνικούς και να τονώνουν τη ζήτηση και το ρυθμό ανόδου του ΑΕΠ, αλλά επηρεάζουν αρνητικά την ανταγωνιστικότητα. Γενικότερα, τα επίπεδα των μισθών στην Ελλάδα αυξάνονται ταχύτερα από ό,τι σε άλλες χώρες της ΕΕ-25, τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, της Βαλκανικής και αρκετές χώρες της Μεσογείου».
• Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αυξήθηκε τόσο, ώστε να οδηγήσει σε απώλεια ανταγωνιστικότητας. Αυτή είναι η απλοποίηση μιας στρυφνής διατύπωσης, που αναμένεται να αξιοποιηθεί συστηματικά από κυβέρνηση και επιχειρηματίες.
• «Από τη σκοπιά των επενδυτών (Ελλήνων και ξένων), η αγορά εργασίας παρουσιάζει δυσκαμψίες. Τα βήματα που έγιναν την τελευταία δεκαπενταετία προς την κατεύθυνση της ευελιξίας υπήρξαν δειλά και μικρά, σε σύγκριση με ό,τι έχει γίνει σε άλλες χώρες, με αποτέλεσμα η ήδη χαμηλή συγκριτικά θέση μας να μην παρουσιάζει βελτίωση».
• «...η διεθνής ανταγωνιστικότητα της χώρας μας επηρεάζεται δυσμενώς και από μια σειρά μικροοικονομικού τύπου παραγόντων που έχουν σχέση με τις δομές και την οργάνωση των ελληνικών παραγωγικών μονάδων. Το μικρό μέγεθός τους, η προσκόλληση στην παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων που δε διακρίνονται για τη μοναδικότητα ή την υψηλή ποιότητά τους, (...) περιορίζουν τις ανταγωνιστικές δυνατότητες πολλών παραγωγικών μονάδων».

Τα περί διαβούλευσης δεν πείθουν κανέναν, εξάλλου το «παιχνίδι είναι στημένο». Ο Δ. Σιούφας φάνηκε να εκνευρίζεται, όταν ο Π. Ρυλμόν, από το ΙΝΕ ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, επισήμανε ότι στην έκθεση δε λήφθηκαν υπόψη περίπου 25 δείκτες που έχουν να κάνουν με την κοινωνική συνοχή και το περιβάλλον και έτσι ...υπονομεύεται η «Στρατηγική της Λισαβόνας»!!! Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Ασημακόπουλος επισήμανε τις αρνητικές απόψεις που περιέχονται στην έκθεση για τις μικρές επιχειρήσεις, αλλά δέχτηκε ότι θα συζητηθεί το θέμα στην ...πορεία. Το στίγμα δόθηκε, όμως, από τον αντιπρόεδρο του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλο, που τόνισε ότι η κύρια πρόταση του ΣΕΒ είναι «ελάτε να τα κάνουμε όλα αυτά τώρα».