Είναι εμφανής σ' ολόκληρο το κείμενο του νομοσχεδίου η αγωνία της κυβέρνησης να πείσει ότι η «αξιολόγηση» θα οδηγήσει στη βελτίωση της ποιότητας των ιδρυμάτων και ότι είναι μια διαδικασία που διαπνέεται από «ακαδημαϊκές αξίες». Ομως αυτές οι εύηχες φανφάρες, είναι ουσιαστικά χωρίς περιεχόμενο. Το πραγματικό τους περιεχόμενο θα τους το δώσει η «Ευρωπαϊκή Ενωση για τη Διασφάλιση της Ποιότητας» (ENQA), στο δίκτυο της οποίας θα ενταχθεί και το ελληνικό σύστημα «αξιολόγησης», που θεσμοθετείται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Ετσι, όπως επιβάλλει η ENQA, η «αξιολόγηση» θα χωρίζεται σε δυο στάδια, την εσωτερική (αυτοαξιολόγηση από τα ίδια τα πανεπιστήμια) και την εξωτερική από «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες», που θα επιλέγονται από «μητρώο ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων», το οποίο θα ανανεώνεται κάθε οχτώ χρόνια. Οπως φαίνεται όμως από τα επίσημα κείμενα της ENQA, όλη αυτή η διαδικασία θα ελέγχεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο από την «Επιτροπή Ευρωπαϊκού Μητρώου» που θα πιστοποιεί τους αρμόδιους εθνικούς φορείς αφού ελέγξει ότι όλα είναι σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα. Αυτή η Επιτροπή είναι 9μελής και συμμετέχουν, εκτός των άλλων, εκπρόσωποι κυβερνήσεων και επιχειρηματιών!

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που απλά διαμορφώνει ένα πλαίσιο διαδικασιών, το περιεχόμενο των οποίων θα ορίζεται και θα ελέγχεται από «ευρωπαϊκά επιτροπάτα», όπου κυριαρχεί η γνώμη των επιχειρήσεων.

Εξάλλου, οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων θα έχουν συμμετοχή και λόγο και στη χώρα μας, στο πλαίσιο της διαδικασίας «αξιολόγησης». Στην ελληνική «Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας» (ΑΔΙΠ) που θα είναι ο αρμόδιος φορέας για τις «αξιολογήσεις στη χώρα μας, θα συμμετέχει Εκπρόσωπος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων, γιατί, όπως είχε πει και ο εκπρόσωπός τους στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, «εμείς είμαστε η αγορά, εμείς πρέπει να αξιολογούμε»...

Χαρακτηριστικό για τη λειτουργία του συστήματος είναι ότι πουθενά στο νομοσχέδιο δεν προβλέπεται ρόλος και λόγος στα δημοκρατικά συλλογικά όργανα των πανεπιστημίων (Συγκλήτους, Συνελεύσεις Τμημάτων κλπ.), που μέχρι τώρα είχαν το σχεδιασμό ανάπτυξης και λειτουργίας των ιδρυμάτων, αλλά για τη διενέργεια της «αξιολόγησης» θα φτιαχτούν ειδικές επιτροπές μέσα στα ιδρύματα. Οι επιτροπές θα δίνουν λόγο στην ΑΔΙΠ και η ΑΔΙΠ αντίστοιχα θα δίνει λόγο στην ENQA. Δημιουργείται δηλαδή ένα νέο διοικητικό σύστημα «αξιολόγησης» μέσα στα ιδρύματα, που θα καθορίζει τους στόχους και τη λειτουργία τους. Συμμετοχή στην «αξιολόγηση» προβλέπεται να έχουν και οι φοιτητές, που «εθελοντικά» θα συμπληρώνουν ερωτηματολόγια για να «χαφιεδίζουν» τους καθηγητές τους.

Η ίδια η κυβέρνηση συνδέει την υποβάθμιση των σπουδών με την «αξιολόγηση» βάζοντας στο ίδιο νομοσχέδιο τις «πιστωτικές μονάδες» και το «παράρτημα διπλώματος», που είναι εργαλεία κατακερματισμού και υποβάθμισης των σπουδών.

Με τις πιστωτικές μονάδες, οι σπουδές μεταφράζονται σε... κουκιά, τα οποία μοιράζονται στους φοιτητές «πλήρους φοίτησης» από 60 κάθε χρόνο. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι 240 μονάδες αντιστοιχούν σε πτυχίο. Ωστόσο, όταν εφαρμοστεί το σύστημα, θα μπορεί κανείς να μαζεύει λίγες μονάδες από το πανεπιστήμιο, λίγες από ένα κέντρο κατάρτισης και άλλες λίγες από ένα σεμινάριο και το σύνολο των μονάδων του να φτάνουν τις 240, αλλά το σύνολο των γνώσεών του να φτάνουν μέχρι το δεύτερο έτος μιας σχολής!

Τέλος, στο «παράρτημα διπλώματος» θα περιγράφονται αναλυτικά όλα τα μαθήματα που έχει παρακολουθήσει ένας απόφοιτος, για να γνωρίζει ο μελλοντικός του εργοδότης αναλυτικά τις «δεξιότητές» του. Το πτυχίο έτσι υποβαθμίζεται κατάφωρα, γιατί δε θα αρκεί αυτό για να πιάσεις δουλιά κάπου, αλλά ο εργοδότης θα έχει τη δυνατότητα να εξετάζει αν έχεις διδαχθεί το συγκεκριμένο μάθημα που αφορά στις δικές του απαιτήσεις.